Foto Bart Adjudant
Ik maakte op mijn werk vaak een gedicht
Vermaakte daar dan mijn collega’s mee
Als onderwerp het daagse wel en wee
Waardoor de sleur een beetje werd verlicht
Gedichten ter vermaak, was het idee
Het groeide bijna tot een tweede plicht
De blikken waren steeds op mij gericht
Het werd gewoon mijn taak, van lieverlee
Er werd daar ook een naam voor mij bedacht:
Een eervol pseudoniem: adjudant B
Toch doe ik deze naam nu van de hand
Hij voelt afstandelijk, is vaak de klacht
Dus zeg ik het meteen maar recht door zee
Ik noem mij vanaf nu Bart Adjudant