De brief, op perkament, lag achter glas in een vitrine.
Geschreven, lang geleden, door een erudiet persoon.
Ik las hem en ik werd terstond getroffen door de toon.
Slinks lichtte ik het glas op, met vrijmoedige routine.
Direct kwam een suppoost woest schreeuwend op mij afgelopen.
Hij sloeg me in de boeien, nam me mee naar een kantoor
waar ik werd onderworpen aan een agressief verhoor.
Of ik er met een geldstraf af zou komen mocht ik hopen…
Ik vroeg de man: Blijf ik gevangen nu of mag ik vrij?
Over de bladzijden bewegen, enkel met mijn ogen
is naar mijn overtuiging toch geen daad van barbarij.
Ik weet heel goed, die brief vertegenwoordigt een vermogen.
Vergeef me, mijn belangstelling werd plots te groot voor mij
en ik werd als het ware die vitrine in gezogen.
Moraal: lijdt u eens bovenmatig aan nieuwsgierigheid,
bevredig die, gehandschoend liefst, alleen, na sluitingstijd.
Dit is het gedicht dat Bart Adjudant, als een van de genomineerden van de Willem Wilmink Dichtwedstrijd 2024, vanmiddag voordraagt in Almelo. Met dank aan Bart dat Het vrije vers het nu al mag plaatsen!
