Ik krijg haar in dit leven niet te zien.
Ik wil er ook niet heen. De overzijde
want hel of hemel wil ik graag vermijden,
zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien
gezond en van het leven rijk gedronken,
de aardkloot rondgezworven wijd en zijd -
genoten van de schier oneindigheid
en de muziek, dat mij de oren klonken.
De zee van liefde die ik vaak bevoer
en altijd vol genoegen heb bevaren,
met smaak en een gezonde drang op ’t roer,
in nachten die vervuld van hartstocht waren
en die ik met een heerlijkheid ervoer,
zal ik voor altijd in mijn hart bewaren.
Mijmering (Bout rimé op 'De moeder de vrouw' van Martinus Nijhoff)
- Gegevens
Uit het archief
Liefdesverdriet
Als ik haar zie, voel ik een diep verlangen
ik neem haar op mijn schoot en streel haar flank
en platte buik, haar lange hals zo slank,
ik word door inspiratiestorm bevangen
Maar ach, in plaats van zinderende zangen
komt uit haar binnenste een kille klank
ze reageert met een getergd gejank
de schaamte stijgt me dan ook naar de wangen
Dan leg ik haar mistroostig in haar kist
ik heb gefaald! Ik wek haar niet tot leven
mijn onmacht valt me onvoorstelbaar zwaar
Het stemt me droef, hoewel ik al wel wist
dat wat ik met haar wil, ze niet kan geven
ze is en blijft tenslotte een gitaar