'K ben Sinterklaas niet, en zit zonder geld.
In deez' verdoemde crisis, eerst mijn baan,
Toen liep de vrouw des huizes hier vandaan,
En ben 'k ook nog door een burn-out geveld.
Zo snel, de gang van een voorname haan,
Een speler in 't maatschap'lijk schoffelveld
Tot hulplooz', zelfgekweld' pantoffelheld.
Ziehier de ondergang; ik was Brahmaan.
En steeds vereerde 'k Haar, de Poëzie,
De harmonie van alle Schone Gunsten:
In plaats van liefde, b'dreef ik prosodie,
En op 't kantoor, orakeld'ik de Kunsten.
En nu! Tant pis! Zie ik het Brandend Licht:
Begin in Al's naam nooit aan Het Gedicht.
Uit het archief
Parade
Flickr.com
De militairen op hun militairst:
Met stramme passen, koppen strak geschoren
Marcheren zij per onderdeel naar voren
Wie heeft de grootste en wie komt het verst?
Dan volgt de trots en glorie van het land
Het is zo'n falloïde, zwaargeschapen
Mobiel ballistisch langeafstandswapen
Maar dan... een plasje bij de achterband!
Met gêne meldt de hoogste generaal:
De kruisraket is incontinentaal