rveen
Foto: Robin Veen
 
De ventilator zuigt het lachen aan 
van tippelende nimfen in de straat,
sirenen in de nacht. In vol ornaat
begeven zij zich wiegend op de baan.
 
Geen man kan hun verlokkingen weerstaan
en dus houd ik mijn handen desperaat
gevouwen om mijn rozenkrans en laat 
het kruis onrustig door mijn vingers gaan.
 
Ik bid en buiten bonkt muziek voorbij:
Jo, motherfucker, jo. Heb medelij.
Verlos me van het lusteloze bed
 
en open nu de wand waarin de nacht
roteert, waarachter de verrukking wacht.
Vergeef me het verlangen naar een slet.
 
                     Amen
 
 
Robin Veen werd, samen met Niels Blomberg, derde bij het Nederlands Kampioenschap Light Verse 2021.
Bovenstaand gedicht vormde een van zijn ingezonden gedichten.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Geruststelling

lethargie
Pixabay
 
ontwaak je ooit nog uit je lethargie
of blijf je eeuwig liever lui dan moe
accoord, je ziet wat wit dat geef ik toe
maar koorts is echt niet wat ik aan je zie

toch zal ik om een mooie kist gaan bellen
al was het maar om jou gerust te stellen