De dichter van
Absurdistan
Is op zijn laatste reis gestrand
De laatste kaars
Is in zijn aars
Tot aan het streepje opgebrand
*Regel uit een gedicht dat Komrij schreef voor de poëzieroute in Leeuwarden
Uit het archief
Betrapt
Op het tentamen wist ik het niet meer!
Ik raakte in paniek, begon te zweten
Hoe kon ik het op dit moment vergeten
Hoe eindigde 'De Avonden' ook weer?
Ik wilde spieken, maar daar liep meneer
Zo waakzaam als een leeuw die nog moet eten
Ik vocht een stille strijd met mijn geweten
Zou ik het wagen voor die ene keer?
Mijn handen gleden naar mijn boekentas
Maar net voor ik het vond - daar had je hem!
Zijn aanblik deed mijn stoute vingers beven
Zijn ogen flitsten achter brillenglas
'Het is gezien', zo donderde zijn stem
'En het is niet onopgemerkt gebleven'