Het vrije vers

Tien keer niks

Al was er duizend jaren op gewacht
met geestdrift die haast niet was in te tomen,
toen 't jaar tweeduizend eind’lijk was gekomen
bleek het een doodgewone nieuwjaarsnacht.
Het vuurwerk was misschien wat extra gul
toen bij de aanvang van de Jaren Nul.

Destijds voorzagen wij een grote ramp
die toe zou slaan op iedere computer.
Dit leidde tot een wereldwijd geploeter.
In grotten kwam een overlevingskamp.
Zijn wij misleid door mensen met een bul?
Computers werkten in de Jaren Nul!

Maar spoedig kwam een einde aan de rust.
Tweemaal verdween een vliegtuig in een toren.
De angst voor terrorisme was geboren.
Van één ding was een ieder zich bewust:
die dreiging is beslist geen flauwekul.
Het eerste slagveld noemt men nu "Grond Nul".

Gelukkig was daar toen professor Pim.
Helaas was daar de bloem der veganisten,
die zich ten doel gesteld had Pim te kisten.
Sindsdien verscheen geen Heiland aan de kim.
Of hecht u aan die man met blonde krul,
de meest verzwegen man der Jaren Nul?

We doen nog steeds te weinig voor 't milieu.
Laat ons de aardopwarming niet vergeten.
De ijsbeer heeft geen ijs en niets te eten
en ook voor and're dieren is het sneu.
De weg naar een akkoord is lang en mul;
het eindpunt ligt voorbij de Jaren Nul.

Tot slotte nog een serieuze zaak:
de crisis in de wereld van de banken.
Waar topbankiers en handelaars om janken,
leidt elders toch vooral tot leedvermaak.
Wanneer het beter wordt kan niemand zien,
maar ongetwijfeld in de Jaren Tien.