ganzenbord
Flickr
 
Als kind deed ik met moeder Ganzenbord
en meestal liet ze mij dan stiekem winnen.
Ik was verdacht gelukkig in het spel,
want steeds wist ze de regels te verdraaien.
 
Nu zit ze, omdat zij wat warrig wordt,
in een tehuis. Ik ga daar graag naar binnen.
Met mij een potje Ganzen wil ze wel,
al moet ze naar mijn voornaam meestal raaien.
 
De regels zijn niet uit haar hoofd verdwenen
elk vakje weet ze blindelings te staan.
Haar rekenkunst is wel voorgoed verloren.
 
Ze staat op vijfenvijftig, werpt de stenen.
Een vijf, een twee; ze kijkt me vragend aan.
“Kijk nou, je mag acht vakjes nu naar voren”
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Vaderdag



Tijd om even stil te staan bij al het vaderleed in de wereld

Vaderleed

ze is in hoogmoed niet te evenaren
hij is voor haar slechts donor van wat zaad
terwijl de stakker, zonder eigenbaat
aan haar de schone vreugd gunt van het baren

de filantroop, onmisbaar bij het paren
weet na zijn offer reeds: het is te laat
voor hem de zondeval in het kwadraat
de plagen, weemoed, wanhoop en de blaren

en na het kranig knippen van de streng
-jawel mevrouw, hij is niet te benijden-
ontpopt zijn schat zich tot het ware kreng

haar borsten zijn voor ‘Rupsje Nooitgenoeg’
en hem, ach goede god heb medelijden
hem wachten koude flessen in de kroeg