ceesvanderpluijm
Wikimediacommons
 
De dichter houdt zich momenteel niet thuis
Hij bouwt een barricade in de gang
En geeft belet, wel vijftien regels lang
De deur is dicht, de winkel is gesloten
 
De ramen zijn verduisterd. Het gespuis
Mag bellen, kloppen, roepen, enzovoort
Hij is er niet, hij heeft het niet gehoord
Maar als u schiet, wordt er teruggeschoten
 
Hij duldt geen levend wezen meer in huis
De tederheid is op, de liefde stuk
Hij tolereert alleen nog het geluk
Van eenzaamheid, er is genoeg genoten
 
Ik hoor de mensen, maar ik ben niet bang
Ik voel de ruwe vezel van het koord
Nog even en dan stap ik van de kruk
 
Uit: Vanitas, Amsterdam 1988
 
Op 14 december 2014 overleed Cees van der Pluijm
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ten dage

Jules de Corte 1964
Wikimedia Commons
 
Ten dage dat ik oud zal zijn, hoop ik in vrede dood te gaan
Zonder daarna verplicht te worden
In een vreemde buitenaardse orde
Als een ontheemde ziel te moeten voortbestaan
 
Want sterven ook de bloemen niet en gaan ook niet de vogels dood?
Hoe zal het mij dan zijn gegeven
Eindeloos maar voort te blijven leven,
Totaal van alle ruimte en van tijd ontbloot?
 
Wat is dat voor een hoogmoedswaan waarmee de mens zichzelf verheft
Boven de sterren en planeten
Boven wat hij na vermag te meten
Terwijl hij nog niet eens zijn eigen plaats beseft
 
Ten dage dat ik dood zal zijn leg mij dan in de koele grond
Liefst zonder kist en zonder kleren
Zodat ik in vrede weer kan keren
Eén zijnde met het Al waaruit ik eens ontstond
 
 
Ter nagedachtenis aan Jules de Corte 29-3-1923 – 16-2-1996
Uit: Ik zou weleens willen weten, Nijgh & van Ditmar 2005