inclinatie
 
 
wat is de dichter anders dan een mens
met deze wens: de wereld op te tuigen
hij tilt z'n tonnen op een paal als grens
wanneer hij land ontdekt; een soort Jan Huigen
 
hij leest zijn verzen breekbaar en intens
en tracht uit alle macht te overtuigen
een rondedans, een kleine kring van fans
maar op het eind valt elke droom in duigen
 
want alles wat hij uit z'n duim kan zuigen
verscheurt hij weer, of steekt hij in de hens
elk spoor is uitgewist; geen ooggetuigen
 
maar soms kan hij verlies in winst ombuigen
als hij de kern onthult, de kwintessens
weerklinkt een innerlijk geluidloos juichen
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kleinzoon



Mijn kleinzoon belt me op;
‘Opa, zullen we rijmen? ‘
‘Natuurlijk, jongen, ik zal beginnen'
Gegiechel klinkt in mijn oor
want hij weet wat ik ga zeggen
‘Op straat liep een hond’
Zonder nadenken zegt hij
‘in zijn blote kont’
Een vast ritueel, en elke keer schatert hij

Het is een spelletje dat hij graag met me speelde
Maar een dichter is hij nooit geworden