Ik liep weer eens zwaarmoedig door de straten,
omdat wat je ook doet, waarvoor je kiest,
je alles op het einde toch verliest.
Dus kan je niet veel beter alles laten?
Ik overweeg te zoeken naar een touw.
Maar zeg, hoe is het nou met jou?
Uit het archief
Mantelzorg
Foto Unsplash
Ik sukkel langzaam naar het graf
en kan haast niks meer zelf bewegen
De hele zaak holt hard bergaf
mijn kont en rug zijn doorgelegen
Mijn ergste zus wijdt zure zorgen
aan medicatie, rug en stuit
Zij veegt me ’t bibswerk elke morgen
en om het uur de mantel uit.
Hans Mooi was een van de acht finalisten bij het Nederlands Kampioenschap Lightverse Dichten in Emmen.
Dit gedicht staat in de bundel Lichtvoetig III.
Hans gaf toestemming het hier te plaatsen, waarvoor dank.