Het vrije vers

Pinksteren

Wat leken Zijn discipelen verweesd
Nadat hun Heer ten hemel was gevaren
Nee, geen van hen was ooit zo triest geweest

Ze wisten niet meer waar en wie ze waren
Verstomd en lam door sprakeloos verdriet
Als droegen zij vermoeid de last der jaren

Maar zie, Gods Geest deed al hun zorg teniet
Met kracht die hen zichzelf deed overstijgen
En hen in alle tongen spreken liet

Die gulle geest hoop ik nog eens te krijgen
Ik droom er nu al regelmatig van
Dat ik in alle talen spreken kan
Waarin ik nu alleen bekwaam kan zwijgen