ze waren weer present, die rare hoeden...
een dame had een bloemkool op haar hoofd
haar buurvrouw had een vogelnest geroofd
zo groot, daar kon een ooievaar op broeden
een uitgelaten juffrouw, een gegoede
had zich vandaag bijzonder uitgesloofd
een zwaarbeladen vrachtschip sappig ooft
genoeg om heel het ziekenhuis te voeden
’t is fraai, zo’n rariteitenkabinet
een exhibitie van verzamelwoede
de lachlust werd gewekt, ten overvloede
het leven leek een kleurrijk feestbanket
toen kwam de vrouw van Jantje met de pet
ze droeg alleen een doekje ... voor het bloeden
Weer een Prinsjesdag
- Gegevens
- Geschreven door Daan de Ligt
Uit het archief
Onheil
WikimediaCommons
Ze komen zonder twijfel in de nacht
Want duisternis omhult hen als een deken
Ze zullen onze harmonie verbreken
Ze hebben vaker onheil meegebracht
Zij hebben ons bij voorbaat in hun macht
Er valt met hen geen kwestie te bespreken
Het ongemak duurt ongetwijfeld weken
Gegarandeerd veel langer dan verwacht
Met angst en beven hoor ik ze nu komen
Mijn innerlijke zekerheid gaat plat
Ik heb al drie stuks valium genomen
Ik hoor het hek, ze zijn al op het pad
Helaas zijn het geen schimmige fantomen:
De ouders van mijn man uit Moddergat