de waan slaat vaker toe bij eenzaamheid
haar beeld staat helder voor zijn geestesoog
hij werd slechts door een misverstand verleid

haar zangerige stem klinkt zacht en hoog
hoe graag hij sjoege gaf bij deze vrouw
helaas – het blijft een lange monoloog –

hij kan het niet! zijn keel is hees en rauw
als hij tenslotte zegt dat het hem spijt
een grote wolk drijft langzaam door het blauw

al voor hij haar ééns had is hij haar kwijt
gelukkig staat er achter nog de geit

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Uit de nalatenschap van Herman J. Claeys: Liefdesverdriet

Ik was haar schat, zij was mijn bruid,
De toekomst zag er romig uit.
Maar toen ik voor het altaar stond
Was ik alleen: zij dween, zij zwond.

Eens vormden wij een trouw gespan,
Ik was haar vrouw en zij mijn man,
Maar niets is nog zoals voorheen
Want driewerf ach! Zij zwond, zij dween

Zij was mijn afgod, mijn idool
- Hoewel een ietsje te frivool -
Ik smacht naar haar zo menig stond,
Maar 't is voorbij: zij dween, zij zwond.

Hij wiens verloofde dwijnt of zwindt
Ofschoon hij haar verwoed bemint,
Kwijnt weg in troosteloos geween
En huilt gefnuikt: zij zwond, zij dween!