In eigen tuin wil men geen buren zien,
dus wordt de schutting hoog gelijk een toren.
Wel is men zeer gespitst of men misschien
iets ruiken kan, of – liever nog – iets horen.

Een enkeling kan zijn nieuwsgierigheid
niet meer bedwingen, klimt naar ’t zolderraam, waar
hij heel soms in de hoogste zomertijd
een glimp opvangt van buurvrouws zonnend schaamhaar.

De reiger die zijn nek bespiedend buigt,
aanschouwt vanaf de nok het binnenleven.
De vrouw van nummer vijf wordt afgetuigd,
omdat zij slapen bleef op nummer zeven.

Het doet hem niets, want zijn verstilde ijver
geldt enkel gouden flitsen in de vijver.

raam, waar / schaamhaar. Oké, met goede wil van de lezer. ' verstilde ijver' vind ik mooi.

Niels, in de derde strofe laat je de reiger 'aanschouwen' wat er in een huis plaatsvindt: huiselijk geweld. Je geeft de reden van dat geweld er zelfs bij. In het distichon een paar regels verder constateer je dat hij [de reiger] het niet ziet. Dat kan ik niet rijmen

Bas, ik vond het aardig dat je alleen over het rijm valt en niet over het enjambement.
Dank voor het compliment.

Frits, Goede vraag: kun je iets aanschouwen zonder het te zien? Je kunt wel naar iets kijken zonder het te zien, maar ik denk dat je gelijk hebt: aanschouwen houdt wel degelijk in dat je het ook echt ziet.
Toch laat ik het maar zo, vooral omdat het gedicht nu op de voorpagina staat.

Ik moest ook even met de wenkbrauwen fronzen, Niels en ik ben het dus met de opmerking van Frits eens.
Een kleine wijziging van “Hij ziet het niet” in “Het doet hem niets” in de voorlaatste regel strijkt m.i. alle plooien glad.

Ja, kleine ingreep, fraaie oplossing!

Remko, prima suggestie. Niet alleen strijkt het de plooien glad, maar het is gewoon sterker.
Hierboven is het inmiddels aangepast.

Zoals Frits liet weten; 'een gedicht is nooit klaar'.

Tja Bas, ik behoor niet tot enthousiaste herschrijvers. Op een goed moment is een gedicht gewoon af. Het wijzigen van een wat ouder gedicht voelt haast als geschiedvervalsing.
Maar natuurlijk doe ik het soms wel. Ik noem het dan ook wel eens "versie 2". Dat is een tip: herschrijven is prima, maar wel opschrijven hoe het eerst was; je weet nooit waar het goed voor is.