Het vrije vers

Bevrijd van vormloosheid

Omdat light verse lééft

Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij
Wachtwoord vergeten? Gebruikersnaam vergeten? Maak een account aan
Forum
Hoofdforum
Plaats je gedicht
Sonnetten
casus

Onderwerp: casus

casus 28 nov 2020 15:36 #1

Casus

Relatiebreuken tussen mens en kat
zijn meestal therapeutisch te beschouwen
als resultaat van ’t dalende vertrouwen
inzake de hoeveelheid die men at

eenvoudig in een dialoog vervat
met enerzijds wat klagelijk miauwen
en anderzijds het lomp en onbehouwen:
je wordt te dik, je hebt genoeg gehad

Soms lopen de processen zo intens
en psychologisch haast te gek voor woorden
dat de prognose uitkomt bij fataal

waarbij de een vervuld is van de wens
de ander in etappes te vermoorden
nauwlettend als een naaister, haal na haal
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Bedankt door: Jacob van Schaijk, Hendrikje de Koning
Forum
Hoofdforum
Plaats je gedicht
Sonnetten
casus
Tijd voor maken pagina: 0.116 seconden

Het vrije vers

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Menu

Forum Recent

Bijdragen

Uit het archief

Schaap Veronica vers

EN? vroeg het schaap Veronica. Hoe vond u de ruïne?
Hoe of de reünie was? antwoordden de dames Groen.
Apart! We stapten als het ware in een tijdmachine
en hupsakee, we waren weer de meisjes Groen van toen.

We hebben heerlijk bijgekletst met al onze vriendinnen
en onze oude handwerkjuf, Sybilla van der Zwam –
maar tegen middernacht kwam er een rare snuiter binnen,
die zei dat hij Henk Suikerbuik was, onze oude vlam!
 
Het was een morsig manspersoon met ongepoetste schoenen;
hij leek geen spat, geen sikkepit op onze knappe Henk.
Dag schatjes! riep hij. Jullie heb ik ooit nog leren zoenen!
En kijk, mijn trui bewijst dat ik nog steeds aan jullie denk.
 
Nou hébben we destijds voor Henk een Noorse trui gebrejen…
We keken nog eens goed en toen herkenden we de wol.
Dus inderdaad, we hebben met die griezel ooit gevrejen!
De prins van onze dromen bleek veranderd in een trol.
 
We zeiden goeienavond en we pakten onze jassen.
Maar Henk, helaas, die moest en zou met ons mee naar de trem.
En laat ie nou in ’t park tegen een conifeer gaan plassen!
We gingen ervandoor, we hadden schoon genoeg van hem.
 
Ze zwegen, want de dominee verscheen met rode rozen,
een knoert van een boeket, zojuist bezorgd door de bloemist.
Verbaasd las hij het kaartje voor (en moest wel even blozen):
Veel liefs van Henk. En sorry dat ik daarzo heb gepist.
 
Dat was dan de ruïne, zei het schaap Veronica.
Toen at ze alle rozen op, met chocoladevla. 

Licht

Liederlijk

Interessant