Je bent zo jong, zo mooi, zo levensgroot
Ik ben wat ouder al en iets gekrompen
Je laat mijn trage hart weer sneller pompen
Mijn wangen en mijn kale kruin zijn rood

Jij bent Croissant Royal, ik roggebrood
Jij bent de Haute Couture en ik de lompen
Je bent zo jong, zo mooi, zo levensgroot
Ik ben wat ouder al en iets gekrompen

Ik wil niet dat je je voor mij ontbloot
Dan raak ik maar verdwaald in Eros’ zompen
Het zal de goede sfeer alleen bedompen
Ik wil je enkel als mijn disgenoot
Je bent zo jong, zo mooi, zo levensgroot

Dag Niels,

Eigenlijk is het de bedoeling van zo'n refreinregel in een rondeel dat hij telkens in een iets andere betekenis en/of in een andere context terugkeert. Dat mis ik in dit rondeel en eigenlijk ook in het andere.
In r.10 bedoel je waarschijnlijk 'maar' i.p.v. 'maak'.

Groetjes,
Leonora

Dag Leonora,

De typefout is verbeterd.

Je hebt natuurlijk gelijk dat een net iets andere betekenis een pluspunt is, maar is het echt een eis? Bij 's Neerlands bekendste rondelenschrijver, Jean Pierre Rawie, is mij eigenlijk niet zo opgevallen dat de betekenis steeds anders is. Het gaat vooral om de kracht van de herhaling.