Ja, wat Hanny zei. Ik vind de herhaalde slotregel leuk, die spreekt tot de verbeelding, bij mij tenminste.
En verder, omdat je het vraagt en je bent vrij je er wel of niet iets van aan te trekken: Bij een langere dichtvorm moet je de lezer als het ware meteen bij de lurven pakken, anders leest-ie het vers niet uit. Dat gebeurt hier niet. De eerste twee regels zijn nogal tam en voorspelbaar. Daarnaast bevat r.1 het woordje hebBEN hetgeen de lezer ritmisch meteen op de verkeerde voet zet. Dus dat zijn twee dingen in de eerste twee regels waar ik als lezer al tegen op botste.
Ik moest het geheel twee keer lezen om te weten wat je nu eigenlijk met het hele vers wilt zeggen. De natuurvrienden zijn zich bewust van waar hun stukje bbq-vlees vandaan komt, ze genieten van de natuur (duh) en hun honden poepen vrijelijk in het bos. Niet zo heel nieuwswaardig allemaal, geen nieuw perspectief.
In eerste instantie klinkt de stijl nogal gedragen, deftig. Maar woorden als creperen, straal, schaambeenhoog staan daarmee in contrast. Dat is wsl expres, maar bij het lezen voelt het niet echt logisch.De vrij poepende honden, daarentegen, zijn weliswaar ook niet deftig, maar dat vind ik dan wel weer grappig in die statige setting.
r.4 willen en r.5 Als passen niet logisch in de zin vlg mij. Zo'n lange zin over meerdere regels is leuk, een uitdaging om te maken en te lezen, maar dan moet die wel heeeeel vloeiend lopen. Dat doet deze niet.
Schotse is met hoofdletter. Cruist spel je cruiset.
"Natuur, vrij in het wild" vind ik een rare combinatie.
"Een vogel cruist hoog langs de hemelboog
Dat kan mij zo enorm emotioneren"
zo enorm vind ik over the top.
"Van internet proberen wij te leren
De kennis van een ieder kruid of mos"
vind ik een rare zin. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat zo op die manier zou zeggen, zelfs niet iemand die deftig praat.
Nogmaals, dat zijn mijn persoonlijke bevindingen.Voel je vrij er wel of niet iets mee te doen.