Uit het archief
Waanzin (Veens sonnet)
Naar Brecht
Bij leven religieus tot op het bot
werd deze vrouw door plichtsbesef versleten:
haar centen voor de armen opgepot
en ook gaf zij wie honger leden eten.
Ja, deze moeder was waarachtig groot:
acht kinderen had zij op aard gezet.
Zij wist zich door de HEERE steeds verblijd.
Haar einde kende enkel bitterheid.
Want wat zo sterk stond, lag toen ziek in bed;
Geen mens ontsnapt tenslotte aan de dood.
En grienend, kermend, trachtte zij verbeten
een "Onze Vader", maar bij 't levensslot
was zij de woorden van 't gebed vergeten
en dat ontnam mij mijn geloof in God.