O, schone roos, hoe onterecht versmaad
Laagt Gij daar smachtend in uw kille sponde
Een niet genoten herdersuur, hoe zonde
En voor excuses is het nu te laat
Hoe trouweloos verzaakte ik mijn plicht
Uw troost: een klein postvalentijngedicht
Ha Hanny,
Het doet me goed te zien dat je weer een gedicht geplaatst hebt!
En ook dat je weer to-the-point commentaar levert op de andere forumleden.
Het feit dat Valentiijn, al is het een dagje later, er blijk van geeft je hogelijk te waarderen, vind ik keivet
Groet,
Inge