Foto: Jan Zandbergen

Bovenstebeste dichters van Het vrije vers,

Volgende week, donderdag 21 mei, is het precies tien jaar geleden dat Driek van Wissen overleed. Een zeer gedenkwaardige dag.

Helaas moest de feestelijke herdenking van de tiende Driek van Wissen-dag worden afgelast. Normaliter wordt hij door vrienden, dichters en muzikanten in Café De Wolthoorn te Groningen geëerd. Dit jaar zou dat op 24 mei plaatsvinden. Dan zou ook een nieuw boek van hem het licht zien. (In de nalatenschap vond Van Wissens weduwe nog onuitgegeven werk. Hij was bezig met vertalingen van Lyrische Hausapotheke van Erich Kästner. Uitgeverij Passage heeft de verschijning van deze nieuwe dichtbundel uitgesteld tot 2021, tot de elfde Driekdag.)

Toch mag zijn tiende sterfdag niet zomaar passeren. Van hogerhand is er daarom al voor gezorgd dat Hemelvaart met deze dag samenvalt!
Het lijkt de redactie mooi Van Wissen hier te herdenken met een aantal nieuwe (uiteraard gebonden) gedichten, door ons, de onvolprezen dichters van Het vrije vers speciaal voor hem geschreven.
Wees geestig, lief, ironisch, prijs zijn eeuwige vlinderdas, laat hem herrijzen, schenk hem zijn favoriete Vinho verde in, of wat dan ook.

Ik hoop dat jullie allemaal meedoen!

Plaats je gedicht s.v.p. uiterlijk op woensdag 20 mei onder dit bericht. De beste komen de dag erna, ’s middags, op de voorpagina!

Hartelijke groet,
Inge

Telefoontje

Ooit wilde ik collegiaal beraad
en belde overmoedig Driek van Wissen.
Niet thuis natuurlijk, nee, dat kon niet missen.
Wel hoorde ik zijn antwoordapparaat:

'Van Wissen is helaas weer heengegaan,
maar trekt u zich daar niet teveel van aan .... '

Lang geleden schreef ik voor dezelfde uitgeverij als Driek. Toen ik daar een keer een vraag over had, belde ik hem op en kreeg ik zijn antwoordapparaat te horen met bovenstaand rijmpje, waarvan ik me alleen nog de eerste twee van de in totaal vier regels herinner. Zijn woorden hebben later natuurlijk een andere, blijvende betekenis gekregen ...

Veel later heb ik voor de voicemail van mijn eigen telefoon ook maar een kwatrijntje geschreven...

Dag Driek

Hier in jouw stad, aan tafel in 't café
Had Magere Hein zich echt geen raad geweten
We hadden hem de Sleutel uitgesmeten
Hij kreeg je om de dooie dood niet mee

En was de deur dan stevig dichtgedaan
Had jij weer op het leven kunnen klinken
Nog eentje om de pieren te verdrinken
Zoals het al die keren was gegaan

Wat moest je nou toch ook in Isfahan
Jij had dat van die tuinman moeten weten
En dat de dood dat vers niet was vergeten
En hij je spoorslags achterna zou kunnen gaan

Nu blijven wij hier achter als publiek
Dat jij zo kon ontroeren en vermaken
En ik wist niet dat dit me zó zou raken
Want dat je weg bent, dat doet pijn hoor, Driek.


Een paar weken voor Drieks plotselinge overlijden brachten mijn vrouw en ik nog een mooie voorleesavond met hem door en wisselden we onze nieuwe boekjes uit.
Ter plekke nog een opdracht op de eerste pagina. 'Voor Niek en Miek, van Driek.'
En de laatste sonnetette. Na 1000 en een snelsonnetten nog altijd apetrots op een mooie actuele pointe.

Jaren daarvoor reisden we samen elke twee weken voor radio-opnamen vanuit Groningen naar het Gooi. Talloze autoritten, treinreizen, lachsalvo's, teksten, etentjes, in flessen wijn gesmoorde repetities en toch altijd alles in één keer op de band. Op de terugweg, gedeelde mandarijntjes voor de vitaminen uit een van zijn versleten linnen tasjes. Een hazenslaapje tussen Utrecht en Zwolle. Uittesten van Tien voor Taal items, de HP crypto waar hij binnen 10 minuten mee klaar was. En altijd kauwend op die Bic fijnschrijver, veelschrijver, snelschrijver, startklaar. Hoog tempo, grote passen, flapperende jaspanden, moeilijk bij te houden ook op het station.
Een hoofd vol rijm, wendbaar en buitelend, altijd verrassend en sprankelend. En hoe lang geleden ook, als we elkaar tegen kwamen, was het steeds als gisteren..
Op 24 mei 2010 schreef ik dit gedicht.

Dit zal niet de geëigende manier zijn om het bericht over Driek bovenaan in de forumberichten te krijgen, maar het werkt

Waarom niet geëigend Inge? Is toch een mooi en waardig initiatief?

Het sonnet over de kat Joris vind ik een van Drieks mooiste. Een reactie tien jaar na Drieks dood.

Reactie van Joris

Driek

Wanneer hij niet ging stappen in de stad
En thuis tot wat bezinning was genegen
Heb ik vaak uren op zijn schoot gelegen,
Het onbetwiste voorrecht van de kat

Hij streelde als in trance de onrust glad
En vroeg dan soms, het ogenblik ontstegen:
Wat kom je na je laatste adem tegen?
Alsof ik dit soort voorkennis bezat

Toch jammer dat hij niet besefte dat
Je niemand tot een uitspraak kunt bewegen
Die enkel stilte heeft als woordenschat

Maar nu hij zelf al tien jaar heeft gezwegen
Denk ik dat hij op vragen die hij had
Inmiddels wel een antwoord heeft gekregen

Ha Niek,

Mijn opmerking sloeg op de manier waarop ik het bericht weer bovenaan kreeg.
Het is ongetwijfeld mogelijk ergens binnen de site alleen de datum van een forumberichr te veranderen.
Arjan, onze onmisbare wizard, zou dat vast anders doen...

Van gene zijde is mij ingeseind dat Driek het een prijzenswaardig initiatef vond.
Dat vond ik zelf eerlijk gezegd ook. Fijn om dat bevestigd te zien door Driek en Niek:-)

Groet,
Inge

Ik doe het met een bout-rimé op Middelbaar onderwijs

Vaderlijk onderwijs

Die nieuwe leerling uit mijn klas:
heeft tattoos op zijn hoofd en schouder
tattoos van kale kruin tot schouder
en borsten, zeg, een bustehouder
komt hier warempel goed van pas.

Ik mijmer, achter brillenglas,
en vraag mij dikwijls af wat zou d'r
toch worden van hem als ik ouder,
van hem toch worden als ik ouder
en niet alleen zijn leraar was.

Als vader ben ik geen verdorde
die niet aan opvoeding begint,
want door een pa als mij bemind
zou het met hem nog wel wat worden.

Ik aai de bol van 't lieve kind.
Hij schreeuwt: u bent niet goed in orde!

(Aanpassingen na een corrigerend tikje van Inge )

Een volle mep *

Hoera, alweer weer een boek van Driek besteld
Dat ik met veel genoegen mag aanschouwen
Als lezer hoor ik tot zijn club getrouwen
En koop ik heel wat moois voor weinig geld

Om tweedehandsjes kan ik echt niet rouwen
Maar straks verschijnt een nieuw, zo wordt verteld
Hoera alweer. Een boek van Driek besteld
Dat ik met veel genoegen mag aanschouwen

Verenig u, O wijze mannen, vrouwen
Laat straks de aankoop ervan vergezeld
Gaan van de uitroep: “Driek is onze held”
En mep dan Pfeiffer vol tegen de touwen
Hoera, alweer een boek van Driek. Besteld!

* Een bout rimé op het rondeel “Wanneer ik ooit ter aarde word besteld” van Driek van Wissen.

Nog 50 uur de tijd voor een vers voor Drieks tiende sterfdag...

Stipt tien jaar her dat jij, Driek, ons verliet
Je verzen blijven onverwoestbaar goed
Incluis hun fijne vinho verde-gloed
En ook je beeld verdween níet in het niet:

Met lach en kloeke baard en vlinderdas
Staar jij naar ‘t mooiste meisje van de klas

(Nog denk ik: o als ik dát toch eens was)

(r 4 begon eerst met 'beloer')

Acrostichon-Sonnet voor Driek van Wissen

De man was onvoorstelbaar virtuoos
Rondeel, sonnet, kwatrijn of sonnettette
In heel zijn werk zien wij de nauwgezette
En weldoordachte woorden die hij koos

Kon weergaloos, maar steeds binnen de wetten
Van vorm en metrum, schijnbaar argeloos,
Aan een stuk door en waarlijk grandioos
Nog schaven aan zijn prachtige coupletten

Wij mogen deze man echt nooit vergeten
Ik vind dat men hem met een beeld moet eren
Staat straks in brons de koning der poëten
(Subtiel met vlinderstrik) groen te verweren
En ook de plek denk ik al wel te weten:
Naast Wolthoorn, waar hij graag wat mocht verteren

Symbiose

Voor Driek, het mooiste meisje van de klas
Intussen heel wat grijze haren ouder
Vindt in zijn vers voor haar de troost, een schouder
En droomt zich stil de muze die ze was

Zo houdt de bard die haar subtiel bezong
Zichzelf en haar met taal voor eeuwig jong

Gloria Mundi*
(Bout-rimé réversé)

Ik heb al tien jaar niets van u gehoord
Gij prins van het op rijm geschreven woord
Ziet gij van grote hoogte op ons neer
Gezeten naast de zetel van de heer
Al sinds gij kwaamt te kloppen aan de poort
En Petrus sprak: wees welkom, arriveer

Met velen wacht ik op uw wederkeer
O, zette iemand uwe arbeid voort
Één bundel nog, die ons pleziert, bekoort
Met sonnettettes, meer dan ik begeer

Ooit heeft u mij tot schrijven aangespoord
Vandaar dit klein sonnet uw heil ten eer
Waarmee ik slechts een handvol amuseer
Niet meer: u was best enig in uw soort

*uit de bundel: Driek van Wissen, De dichter des vaderlands, zijn mooiste gedichten, gekozen door Jean Pierre Rawie (2005)

21-05-2010 / 21-05-2020

Driek heb ik helaas nooit leren kennen, maar als fan
Zal ik zijn gedichten nooit vergeten
En ik merk hoe overtuigd ik ben
Dat we nu Van Wissen extra missen want zijn pen
Had ook met corona raad geweten

Beste dichters,

Dank voor jullie verzen voor Driek.
Daar zijn wij zeer verguld mee!
Er zitten ware juweeltjes bij
Met de haar ter beschikking staande wijsheid heeft de redactie besloten alle negen bijdragen (tussen 12 en 13 uur) op de voorpagina te plaatsen.

Hartelijke groet,
Inge

Onze gedichten voor Driek zijn ook via Noordwoord te lezen
www.noordwoord.nl/nieuws/met-vaste-vorm-...hij-de-verzen-licht/

Hartelijke groet,
Inge