Suikerbiet

De polderbollenbergen zijn het hoogst.
De landman wordt een gladdewegbereider,
de voerman wordt een langeafstandglijder:
de kleffeknollenclimax van de oogst.

Een enkeling herkent nu nog de geur
van hongerwinteroverlevingsrapen
waarzonder zij allang waren ontslapen,
vertrokken door de levenseindedeur.

De voetbal die geen oorlog in zich heeft
is vol van wolkenwitte sacharose.
Gemoedsverduistering is uit den boze
wanneer men zomerzoete liefde geeft.

Voor Moeder Aarde was ik al gevallen;
een prachtig wijf met parelsuikerballen.


Nu Witlof de gedeelde winnaar van de Turingprijs is geworden, heb ik meteen maar een inzending voor volgend jaar geschreven. Noodzakelijke ingrediënten: lange zelfgemaakte (eigengemaakte, aldus de dichter des vaderlands) woorden, groente, aarde en onbegrijpelijkheid.
En dan heb ik het nog niet eens over“verzoend en -strengeld”.
Klik hier voor de winnende gedichten:poezieweek.com/nieuws/2015/03-winnaars-turing.html
Op Facebook legt de dichter des vaderlands nog eens haarfijn uit wat hier zo goed aan is:www.facebook.com/video.php?v=986870228008441