Ik leg mijn botten in het maanlicht op de bleek,
hang kale takken vol met onvervulde dromen.
Ik spoel mijn ziel af in de stijfbevroren beek.

Geen lichaamsdeel van mij is nu nog warm of week.
Alwat mij dierbaar was, is mij voorgoed ontnomen.
Ik leg mijn botten in het maanlicht op de bleek.

Zes dagen werkte ik, ging ’s zondags naar de preek.
Ik kon mij meten met de vroomste van de vromen.
Ik spoel mijn ziel af in de stijfbevroren beek.

Mijn lijf was groot en sterk, liet mij nooit in de steek.
De achterbakse tijd wist mij toch in te tomen.
Ik leg mijn botten in het maanlicht op de bleek.

Ik had ook ijdelheid, waarvan ik niet graag spreek.
Ik wilde eer en roem, een reus zijn tussen gnomen.
Ik spoel mijn ziel af in de stijfbevroren beek.

’t Is tijd dat ik vertrek uit mijn geboortestreek.
Straks ben ik weer terug vanwaar ik ben gekomen.
Ik leg mijn botten in het maanlicht op de bleek.
Ik spoel mijn ziel af in de stijfbevroren beek.

Dit is NIET mijn inzending voor de Willem Wilminkdichtwedstrijd 2012 van de bibliotheek Almelo, maar toch zonde om in de la te laten liggen

Niels, de inhoud is niet 'my cup of tea' maar vakwerk is het wel.

Bas, allereerst dank voor de vriendelijk woorden.

De opdracht was om een gedicht te maken waarin ten minste 1 keer de volgende regel voorkwam: Ik leg mijn botten in het maanlicht op de bleek.
Daar heb ik een tweede, al even cryptische bij verzonnen. Ach, soms kan ik het gewoon niet laten.

Ik hoop dat mijn inzending jou, maar vooral de jury, meer kan bekoren. Maar die komt pas op het Vrije Vers als ik het oordeel van de jury ken.

Ik ben het wel een beetje eens met Bas.
Ik zit ook met de vraag of je iets, zelfs een ziel, kunt afspoelen in een stijfbevroren beek.
Of is dat juist extra diepzinnig en heb ik weer eens de hele pointe gemist?

Niels , Ik vreesde dat het poëzie was. je uitleg verduidelijkt het.En het maakt de prestatie groter.

Katja, het is gewoon verschrikkelijk prettig om zo'n onbegrijpelijke zin te schrijven. Nederlandse leraren brengen leerlingen bij dat de dichter iets bedoelt en laten de leerlingen voor een cijfer raden naar 's mans of der vrouw bedoelingen. Vind je het gek dat niemand nog poëzie leest?
Nee, een onbegrijpelijke zin dient vooral onbegrijpelijk te blijven, zolang hij maar lekker in het gehoor ligt. Dat laatste blijft natuurlijk een kwestie van smaak, maar ik was wel tevreden. Trouwens, over de hele eerste strofe was ik wel tevreden. Daarna stort het een beetje in, helaas.
Misschien is dat wel het moeilijke van villanelles: je begint met twee ijzersterke zinnen, maar in plaats van op je lauweren te mogen rusten moet je aan de bak om in de overige 11 regels de spanning vast te houden.

Bas, ik heb wel degelijk de ambitie poëzie te schrijven. (Overigens wordt die ambitie nauwelijks waargemaakt in mijn oeuvre op Het Vrije Vers.) Ooit hoop ik een volledig rijmend en toch volstrekt hermetisch literair gedicht te schrijven. Dit gedicht voldeed helaas niet aan die eisen.

Ik begrijp wat je bedoelt, Niels en ik hou daar zelf ook van.
Je kent vast wel Vera Janocopoulos van Jan Engelman.
Op het internet vind ik soms ook gedichten waar ik geen woord van begrijp, maar die ik wel mooi vind.
Onderstaande bijvoorbeeld, op de eerste strofe na.

el duende

tussen zijn en niet
zit ik aan zee

roder dan de roodste zon
zwarter dan geronnen bloed
ken ik geen blauw

ongedoopt
een naamloos kind
ben ik la madrugada

Maaike Maris

Maar jouw mysterieuze zin haakt een beetje bij mij, omdat ik er geen kloppend beeld bij kan krijgen.
En hij lijkt ook iets minder mooi te klinken dan de andere regels.
Misschien zou ik die ziel laten weerspiegelen in de stijfbevroren beek, al is dat weer minder origineel.
Maar verder is je gedicht toch wel een lust voor het oor!

Dag Katja,

Bedankt voor de extra uitleg.
Nu moet ik bij mezelf te rade: vind ik het beeld nog steeds kloppen? Ik geloof het wel, zij het op een wat onconventionele wijze. En, zou je mij wel hebben overtuigd, dan had ik nog geen zin om iets te wijzigen aan dit gedicht. Deze is af, we moeten voort.
Maar wees ervan overtuigd dat ik je wijze woorden zal herinneren als ik weer een oprisping krijg om iets onbegrijpelijks te schrijven.

Groeten,
Niels

Terzijde: het gedicht dat ik wel heb opgestuurd naar de Willem Wilminkdichtwedstrijd is genomineerd. Volgende week zondag zit ik in Almelo.