Gedurende de harde stortregen
Bij het beklimmen van de steile rots
Kwam ik een wonderbaarlijk bord tegen
‘Betreed voor zeven euro Coco’s grot
Hij toont u met plezier en met genot
In volle glorie dan zijn negertrots’

Hulde Remko: de notlebbarg is het uiterste wat een mens kan halen

Dank je Jaap.
Vanmorgen borrelde er nog een ‘uitgeklede’ variant op.

Gedurende de stortregen
Bij het beklimmen van de rots
Kwam ik een zeldzaam bord tegen
‘Breng een bezoek aan Coco’s grot
Hij presenteert u met genot
Voor weinig geld zijn negertrots’

Ik kan bijna niets vinden op het Net over de notlebbarg en hij staat ook niet in Versvormen van Drs.P.
Dus waarom het zo bovenmenselijk knap is, begrijp ik nog niet, maar ik neem het graag aan.
Hier vond ik nog iets:

www.hetvrijevers.nl/index.php/component/...-grabbelton?Itemid=0

Misschien kan Kees de zaak nog wat verhelderen.

Ik vind in beide versies regel 3 moeizaam lopen en de eindklanken ots en ot harmoniëren niet goed.
Maar nu vraag ik duidelijk te veel genialiteit.

Een leuk gedicht, vooral dat ‘negertrots’!
Maar wel een beetje gedwongen, de stortregen heeft weinig met de zaak te maken, je kunt de noeste arbeid er wel aan afzien en dat was niet het geval met je lobbertangen, Remko.

In zijn inleiding in Grabbelton schrijft Drs. P:
"De grabbelton is in principe een vijfregelig versje (pentameter, abaab; a vrouwelijk, b mannelijk, waarin het laatste rijmwoord alle letters bevat die in de voorgaande rijmwoorden optreden.
De lobbertang is een grabbelton waarvan het eerste rijmwoord een anagram van het laatste is."
"Wie deze schriftelijke heldenstrijd aandurft, doet er goed aan allereerst het vrouwelijk woord (dat twee rijmen dient te leveren) te selecteren."
De strengheid van deze voorschriften valt mee: tot slot meldt hij: "Niets belet u om, gebaseerd op lange woorden, meer dan vijf regels in een tekst te verwerken. Dit kan de inhoud ten goede komen. Anderzijds biedt een minimaal woord als 'likeur' een mooie uitdaging."
Wie zich met de lobbertang heeft bezig gehouden weet welk een uitdging dat is.
De doctorandus besluit niet voor niets met de notlebbarg, waarbij het eerste en laatste woord palindromen zijn:
"Nog een stuk moeilijker dan de lobbertang is de notlebbarg.Vooral metrisch werpt die problemen op". Hij geeft er dan ook zelf geen voorbeeld van in zijn boekje en dat heb ik nog niet eerder van de doctorandus meegemaakt. (Ik zie in gedachten Kenners nu naar de boekenkast rennen om dit te controleren).
Zelf heb ik me er een poosje mee bezig gehouden en een paar tientallen lobbertangen gemaakt (netjes abaab), maar bij de notlebbarg haakte ik snel af, ook omdat ik niet buiten de uitdaging abaab en pentameter wilde gaan, eigenzinnige fundamentalist die ik ben, maar ik weet dus hoe terecht die opmerking van de drs. is en hoe zwaar de klim.
Je kunt het natuurlijk ook zo oplossen:

Science fictionverhaal

We vonden op de buitenste planeten
Hoog op een berg het Netenvolk van Tnalp
Er viel daar niets te halen, niets te eten
Geen wonder dus dat we hem snel weer pleten
Van die verrekte kale Netenalp

Even snel, want ik moet preken, maar het moet me van het hart dat die nieuwe moderator er wel een potje van maakt. Het zoeken in het archief is hopeloos, het lijkt wel een grabbelton.Álles wat Jaap net vertelde is al eerder aan de orde geweest en te vinden onder 'overige versvormen'van twee jaar en vier maanden geleden, toen er ook grabbeltonnen gemaakt werden -ik denk aan de zestienkleppengier van Bas Boekelo die toen voor het erst het luchtruim koos. Als je, in plaats van met Quinty eindeloos koffiepauzes te houden (ja, ik hoor wel eens wat van de redactielden) het archief op orde had gemaakt, had je die vraag niet hoeven stellen Katja.
Ik zou maar snel aan de slag gaan; ik heb dominee Soetemelck gebeld en zijn preek gaat vandaag over 'De Lof der degelijke huisvrouw' uit Spreuken, dus die kun je overslaan. Geen woorden maar daden.

'De Lof der degelijke huisvrouw' uit Spreuken, joepie! Ik splijt mij derwaarts!

JaapvandenBorn schreef :
Aj, dat valt me een beetje van je tegen, Jaap.
Sla blz. 25 vers 3 (van ‘Grabbelton’) nog eens open. (doorleven – nevelrood)
En ook blz. 61 vers 2, hé get, het lijken nu net psalmen, (doorboren – nerobrood)

1 april!

@#$%#^&#$ !!

Misschien zat Drs. inderdaad met een likeurtje in de hand de mogelijkheden van het woord likeur te overwegen; Drie klinkers en drie medeklinkers, een -e- en een -r-, wat vrouwelijk rijm mogelijk maakt. (Drie keer nog wel.) Hoeveel woorden zijn daar uit te distilleren? Spijtig wel als je je best hebt gedaan op een Grabbelton of één der variaties, en de argeloze lezer, die niet bekend is met deze versvorm, zich hardop ( nou ja, bij wijze van spreken ) afvraagt welke prestatie hier geleverd is. Toch moet ik Katja een beetje gelijk geven; het uitgangspunt van de grabbelton is de anagrammen, en we proberen het leuk te maken, maar het komt op de tweede plaats.

Vertegenwoordiger

De lentezon maakt mij alleen maar luier
Zodat ik niet met al mijn handel leur
Maar eerst eens naar de koeienstallen kuier
Voor vers getapte melk vanuit de uier
Het allerliefst gemixt met wat likeur

Ik vind dat je je op glad ijs begeeft, Remko. Het heeft meer weg van een bout rimé. Wat ook een prestatie is.

Wees maar niet bang, Bas. Ik heb deze winter die snow-steps
van de ANWB aangeschaft en sta dus vrij stevig in mijn schoenen.

Omdat ik van Inge het invoegen van een afbeelding heb geleerd en omdat ik
met Katja in die ‘Wilbers-discussie’ nog wat goed te maken had
herplaats ik hierbij vooral voor deze dames nog eens deze notlebbarg in de
overtuiging dat de bijbehorende (elders gevonden) tekening hen ongetwijfeld
zal weten te bekoren.
[ en..uh..nee.. eerlijk gezegd…zo’n grote heeft zelfs de held van Labbertong niet ]

Tja, die Wilbersdiscussie, die kan me soms nog lelijk dwars zitten, Remko. Het liep op de een of andere manier uit de hand, een hoofdschuldige is niet aan te wijzen, maar dit had anders gemoeten vind ik nog steeds. Van zijn Wilberstrots weet ik niets, maar hij had een grote mond. Waarmee hij, herinner ik me, vaak behartigenswaardige woorden sprak, zoals dat hij houdt van dichters die gevoel hebben voor het absurde in het menselijke en dichterlijke bestaan en bij hun spot ook zichzelf en hun eigen werkjes niet overslaan. Dit sloeg helaas niet aan bij de lightversefundamentalistenclub.
Het was vooral die situatie van één tegen allen, die me aanvloog.
En dat jullie de inderdaad nogal onhebbelijke toon van Wilbers niet konden laten voor wat die was en niet konden lezen wat hij nou eigenlijk beweerde.
Hij had een site ontdekt die Het Vrije Vers heette en als motto voerde LEKKER LICHT en een paar in potentie wel leuke, maar (afgezien van de vorm) nog niet perfecte gedichten ingestuurd, niet bevroedende dat hij verpletterd zou worden door loodzware kritiek op zijn vorm en taalgebruik. Ik zeg niet dat niet veel van die kritiek juist was, maar je moet zoiets mijns inziens bij een nieuweling een beetje doseren en eerst eens peilen wat hij kan hebben.
Mensen die echt geen affiniteit hebben met de site vertrekken toch wel.
Ook werd aan zijn eigen kriteria geen aandacht besteed, daar had beter naar gekeken moeten worden. Tenslotte staat in een uiteenzetting van Jaap over het doel van de site, die even niet te vinden is, dat alle soorten gedichten, tot vrije verzen aan toe, welkom zijn.
Nu moet ik eigenlijk dat hele onderwerp weer gaan doorspitten, maar daar staat mijn hoofd niet naar. Hij werd ook beschuldigd van ‘schelden’, maar voor zover ik me herinner heeft hij helemaal geen scheldwoorden gebruikt.
Je plaat maakt natuurlijk heel veel goed!

Oei, daarvan moet ik wel even bijkomen...
Maar de butterfly stelt al wat gerust.

Ik meen te proeven dat we er niet eens zoveel verschillend over denken.
Wanneer Wilbers als ‘nieuweling zijn eerste verzen ‘sec’ had geplaatst, had
ik waarschijnlijk eerst mijn schouders opgehaald om evt. op een later tijdstip
op een heel wat aardiger toon op zijn werk te reageren.
Het feit dat hij binnenkwam met zg werk uit een op handen staande bundel
verlokte mij om wat sneller en wellicht wat bouter te reageren. Een ‘dichter’ met
zulke wilde plannen en dergelijk kwalitatief armoedig werk moest vond ik zo snel
mogelijk tegen zichzelf in bescherming dienen te worden genomen.
In de discussie die er vervolgens ontstond heb ik me toen een tijdlang afzijdig
gehouden.
Het feit echter dat Wilbers als vertaler van Morgenstern het werk van zijn idool
in mijn ogen volledig om zeep had geholpen stemde mij zowel droevig als boos.
(ondanks het feit dat W. zelf beweerde dat hij in de geest van M. vertaald zou
hebben.). Op het moment dat de rust weer even leek teruggekeerd plaatste jij je
oproep aan Wilbers om aub terug te keren hetgeen mij aanzette tot die wellicht
iets te venijnige reactie naar jou toe.

Ik was dat venijnige helemaal vergeten, haha, ik wist nog wel dat je mijn vertaling van Der Einsaht prees! En dat je als enige serieus op mijn protest inging.
Misschien scheelt het ook dat ik (dit durf ik jou wel toe te vertrouwen, bid voor me dat Kees Koelewijn het niet leest!) dat ik die hele Morgenstern alleen van naam kende. Ik was dus niet al bij voorbaat anti- Wilbers.
Ik zie jouw standpunt ook wel weer, alleen het was te veel ‘allen tegen één’, enfin ik verval in herhaling. Ik vind het fijn dat je er nog even op terug kwam en dat er meer wederzijds begrip is ontstaan en de volgende keer dat er een nieuweling komt gaat het hopelijk beter.

Wanneer komt de volgende serie van De held van Labbertong?
Of gaat die misschien deze keer over De heldin van Labbertong, het damesvoetbal mag ook wel eens bezongen.