De koe

(bij een oude verkiezingsposter)

je ziet het bonte beest vaak in een wei
het neemt daar zonder haast het gras te grazen
zacht loeiend worden zorgen weggeblazen
een koe is echt een heilig dier voor mij

ontwapenend, tevreden, geen stampij
(al blijft het vreemde oormerk haar verbazen)
de wereld mag dan tieren, mag dan razen
haar dagen glijden ongemerkt voorbij

mijn foto's maak ik steeds met overleg
van koeien heb ik albums vol geschoten
van elke sessie werd intens genoten
maar deze keer had ik gewoonweg pech

een juffrouw wou zich coûte que coûte ontbloten
en stond daarna vervelend in de weg

Beste Daan,

N.a.v. de dood van Saskia Holleman schreef ik een sonnet dat op de voorpagina geplaatst is. Om jouw sonnet n.a.v. de koe op de beroemde verkiezingsposter moest ik erg lachen. Het inspireerde mij weer tot onderstaande gedicht.

Koe op poster 

Wie is die vrouw die zonder zich te schamen
Brutaalweg in mijn blikveld is gaan staan?
Waar komt dat rare mens ineens vandaan 
En wie maakt daar die foto van ons samen?

Al is ze dan een welgeschapen dame
Ze trekt zich wel erg weinig van mij aan.
Ze lijkt ook niet van plan om weg te gaan
Maar maakt hier voor zichzelf vooral reclame. 

Als dat zo blijft dan valt niet uit te sluiten
Dat ik mijn horens in haar billen prik
Of met mijn tong ga likken aan haar kuiten.

En als zij dan gaat gillen van de schrik
Of anderszins haar ongenoegen uiten
Dan roep ik: "Boe!" en rent ze weg, die chick.

Beste Hans,

Mooi dat ik jou dan weer inspireerde tot dit grappige sonnet, maar dat is dan ook het sterke punt van deze website.

Groet,
Daan