Welkom,
Gasten
|
|
TROOST IN HOGE NOOD
Geesje: Nou pa, het is zover, je AOW Jantien: Voelt dat niet heerlijk, vijf en zestig jaar? Harm: Waarvan al twintig weduwnaar. Nou nee. Mijn leven lang was ik workaholic van ‘t suffe staren naar het zwarte gat, dat ik had onderschat, word ik doodziek. Jantien: Wees nou geen kankeraar, blijf positief. Jij bent er eentje uit de duizend pa. Jouw kroost vindt je steevast een hartendief. Geesje: Om angstaanjagend leed fors te verzachten hadden Jantien en ik, wij allebei, een allerleukst presentje in gedachten. Harm: Nou lieverds, jullie maken mij curieus. Een paar pantoffels, das of kamerjas lijken mij heus een inferieure keus. Jantien: Nee hoor papa, liever vandaag dan morgen als steun en troost in verregaande nood zullen wij jou een compagnon bezorgen. Geesje: Alzo hoef je niet meer van ‘s morgens vroeg tot middernacht, mits je gehoor ontbeert, naar een of ander groezelige kroeg. Jantien: Opdat je in nabij of ver verschiet gelijkgezind van rustpensioen geniete offreren wij jou… Geesje: …niet verschieten… van ganser harte een kanariepiet ( die luistert naar de naam van Hippoliet). Harm: Dit, lieve lui verdient een dikke zoen. Was, met benul van nu, het te herdoen dan ware ik reeds tien jaar met pensioen. |
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
|