TROOST IN HOGE NOOD

Geesje:
Nou pa, het is zover, je AOW

Jantien:
Voelt dat niet heerlijk, vijf en zestig jaar?

Harm:
Waarvan al twintig weduwnaar. Nou nee.
Mijn leven lang was ik workaholic
van ‘t suffe staren naar het zwarte gat,
dat ik had onderschat, word ik doodziek.

Jantien:
Wees nou geen kankeraar, blijf positief.
Jij bent er eentje uit de duizend pa.
Jouw kroost vindt je steevast een hartendief.

Geesje:
Om angstaanjagend leed fors te verzachten
hadden Jantien en ik, wij allebei,
een allerleukst presentje in gedachten.

Harm:
Nou lieverds, jullie maken mij curieus.
Een paar pantoffels, das of kamerjas
lijken mij heus een inferieure keus.

Jantien:
Nee hoor papa, liever vandaag dan morgen
als steun en troost in verregaande nood
zullen wij jou een compagnon bezorgen.

Geesje:
Alzo hoef je niet meer van ‘s morgens vroeg
tot middernacht, mits je gehoor ontbeert,
naar een of ander groezelige kroeg.

Jantien:
Opdat je in nabij of ver verschiet
gelijkgezind van rustpensioen geniete
offreren wij jou…

Geesje:
…niet verschieten…
van ganser harte een kanariepiet
( die luistert naar de naam van Hippoliet).

Harm:
Dit, lieve lui verdient een dikke zoen.
Was, met benul van nu, het te herdoen
dan ware ik reeds tien jaar met pensioen.