Een jonge haas uit Zijdewind
is absoluut geen moederskind.
Hij volgt zijn vader in de wei
en voelt zich opperbest daarbij:
‘Ik denk dat een of ander gen
bepaald heeft dat ik pa’s haas ben.’
Leuk Wim. Ik zag 'em totaal niet aankomen. Bij "moederskind", kwam vaag "vaderskind" in mijn gedachten. De hups naar pa's haas was voor mij een verrassing. Zo zie je maar, de ene lezer is de andere niet.
Dank voor jullie reacties.
Bij het plaatsen vroeg ik me inderdaad zelf ook af of de clou te doorzichtig zou zijn.
Wetenschappelijke conclusie: bij twee derde van de reagerende lezers blijkt dat dus het geval
Misschien maak ik te vaak cryptogrammen, dat ik de clue meteen zag. Soms kom je al puzzelend wel eens op leuke ideeën, maar dat mag ik van mijn strenge zelf dan niet gebruiken. Naarling dat ik ben.
Goede feestdagen.
Jaap
In deze dagen van de passietijd klinkt veel muziek – en niet alleen in kerken. Waarschijnlijk helpt het mensen met verwerken van het verhaal van lijden en van spijt.
Is Bach de muzikale zwaargewicht met ingetogen koren en akkoorden, de nieuwste Passion, die wij gister hoorden, is kassakoning van het neonlicht.
(Gisteravond, tijdens de slotakkoorden van The Passion in Enschede, spreidde Jezus, gehuld in engelengewaad en verlicht door schijnwerpers, vanaf een hoger liggend punt zijn handen zegenend uit over het toegestroomde publiek, terwijl de acteurs op het podium armenzwaaiend op de maat van de muziek de stemming erin probeerden te houden… hoe kitsch wil je het hebben?)