Een luie mol uit Krommenie
verdedigde zijn lethargie.
Hij sprak: ‘Ik ga voordat ik graaf
eerst met mijn hersens in conclaaf.
Zo’n klus van vele meters lang
begint met een gedachtegang.’
mijn zussen zijn gehandicapt, de ene heeft geen armen de ander heeft geen benen meer, haar lijf stopt bij haar darmen ontgoocheling vermijd ik graag, niet kiezen leek me beter mijn pas gedoopte dochter heeft nu anderhalve meter