Een roos is een roos is een roos:
Zal Shakespeare’s citaat ooit vergrijzen?
De rijmklank die hij eens verkoos
Noopt mij zijn toneel ook te prijzen
Geen roos is een roos als mijn Roos
Die mij weet te laven en spijzen
Wou ik haar verkopen [hoe boos]
Dan wist ik haar niet eens te prijzen
Een loos heeft geen loos als mijn loos,
Sprak laatst een Shanghaier vol ijzen,
Mijn hoofdhuid is schulftig en bloos
Als sneeuwman viel ik in plijzen
Voor Bas
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
Uit het archief
Liefdesverdriet
Als ik haar zie, voel ik een diep verlangen
ik neem haar op mijn schoot en streel haar flank
en platte buik, haar lange hals zo slank,
ik word door inspiratiestorm bevangen
Maar ach, in plaats van zinderende zangen
komt uit haar binnenste een kille klank
ze reageert met een getergd gejank
de schaamte stijgt me dan ook naar de wangen
Dan leg ik haar mistroostig in haar kist
ik heb gefaald! Ik wek haar niet tot leven
mijn onmacht valt me onvoorstelbaar zwaar
Het stemt me droef, hoewel ik al wel wist
dat wat ik met haar wil, ze niet kan geven
ze is en blijft tenslotte een gitaar