Mijn ijdeltuit hangt sippend op mijn schouder
Want deze ondag maakt haar prikkelbaar
En dat heb ik nou ieder schrikkeljaar:
Vandaag is zij in een klap vier jaar ouder
Uit het archief
Als alle mensen (Utrechts sonnet 15)
Als alle mensen eensklaps bloemen waren
Dan vormden wij een grandioos boeket
En hoefden niet van alles te vergaren
We toonden samen slechts een rijk palet
En hoefden niet van alles te vergaren
De reuzenbos gaf elke bloem cachet
Dus vlogen wij elkaar niet in de haren
We stonden als gelijken ingebed
Dus vlogen wij elkaar niet in de haren
We waren hier toevallig neergezet
En hoefden niet van alles te vergaren
We toonden samen slechts een rijk palet
Maar bloemen, nee dat zo kun je ons niet noemen
Tenzij we dat uit alle macht verbloemen
Eerste regel van Leo Vroman