Het volk kiest mij als antitriomfator Een oorlogsveteraan leent mij zijn kruk Een besje ondersteunt me zelfs een stuk Ik haal de eindstreep achter haar rollator
'Ach, jongens,' zeg ik 's avonds bij de tent 'Zo'n ommetje is peanuts voor een vent!'
Al hebt u uren in die prut gelegen: Het zorgstelsel van dit unieke land Bepaalt mijn recht op rust--en ochtendkrant. Dus Hoogland: néén! De zusters zijn ertegen
Om wat u uitscheidt steeds te moeten wegen. Eén thee kreeg u. Niet meer. Uw water kan 't Niet langer aan door blaasvliezen omrand Twee uren in het lichaam te bewegen.
Wat had u van dat ziekenfonds verwacht-- Een zuster altijd onder 't bed verborgen Totdat u zelf weer voor de pisbak staat?
Dat hebt u optimistisch overdacht-- Niet huilen. Kijk! Een cliniclown, en morgen Wacht reeds de thuiszorg in de Dapperstraat.