bozevrouw
ClipArtKey
 
De speeltuin maakt van opa weer een kind
Opnieuw is hij de straatboef van weleer
Gedraagt zich als een ongelikte beer
Een nietsontziende, woeste wervelwind
 
Hij maakt zich op het klimrek onbemind
Gaat op de glijbaan roekeloos te keer
Krijgt bij de schommels ruzie met een heer
Die hij met wolken stuivend zand verblindt
 
Mijn oma's commentaar is luid en cru
Haar woordenschat aan vloeken staat vandaag
In ongekuiste vorm op haar menu
 
Ze grijpt de onruststoker bij de kraag
En met haar ouderwetse paraplu
Geeft zij haar wederhelft de volle laag
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Novemberzombie



Het regent en daar komt een zombie,
Weer keert dat monster en belaagt
Het hart tot bloedens toe, alsof die
Geen heimelijke pijnen draagt.

En uit diens kamer, vol met gaten,
Waar dagelijks leven werd verricht,
Gulpt reeds het rode bloed gelaten
Doorheen gekleurd namiddaglicht.

De zombies gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen zombie-erinneringen
En wat beleefd wordt als ie bijt.

Verloren zijn de laatste wegen
Om te ontkomen aan de strijd;
Altijd die zombies, altijd regen,
Altijd dit dode hart, altijd.