Het vrije vers

 

Typische Trump-tactiek!
Toxische taksenstrijd:
tragische tweespalt toont
trieste teneur.

 

Thans tuchtigt tactloze
toornige-trollentaal
toppolitiek tot
tarieventerreur.

 

 

Een natte vlam, een vonk, geel-blauw gekleurd:

De vis met tomeloze schoonmaakdwang.

Alles moet schoon. Het is er een gedrang

van grote vissen wachtend op hun beurt.

 

Zelfs voor een haai of rog is hij niet bang.

Hij is dompteur en zwemt hun bek in, speurt

naar etensresten, al wat hen besmeurt.

In trance keert het beest hem de andere wang.

 

Ik ben zo’n poetsvis. Ieder nieuw gedicht

waarin ik steeds mijn innerlijke stem toon,

wordt eindeloos gepoetst en doorgelicht.

 

Ik zwem langs het gedicht en neem een hapje,

spuug het weer uit; verkeerde klank of klemtoon.

Ik ben geen snelle dichter dus, dat snap je.

 

 

 

 

 

 

Zijn hart gaat uit naar ronkende motoren.
Hij laat ze aan de wijde omtrek horen,
het liefste in een zoele zomernacht.

Het optimale koppel is zijn streven.

Hij kan genieten van de pure kracht.
Dan schiet hij op zijn achterwiel naar voren.
Zo’n actie kan niet iedereen bekoren:
zijn liefje vindt het dom en ondoordacht.

Het optimale koppel is haar streven.

Dat zij op macho’s valt is een gegeven,
op ruwe bolsters met een blanke pit,
maar zij verlangt ook diepgang in het leven.
Dit motorbeest heeft zij al afgeschreven:
het is een lege huls waar lucht in zit.

 

 

 

ik word met geweld in een tunnel geschoven

contrastvloeistof loopt onderwijl in mijn arm

een balletje rechts in geval van paniek

de koptelefoon zit wat scheef op mijn oren

 

is ‘Jesus he knows me’ een teken van boven

naast drilboor, gebeier, een specht en alarm?

journaal en de files, geluidenfabriek

‘nog zeven minuten’ wordt mij nu bezworen

 

ik zet de ervaringen pijlsnel op rijm

probeer ook een luchtige clou te verzinnen

en denk bij mezelf: nooit verzuim ik een plicht

 

ik lig in de scan want ik viel laatst in zwijm

een kakofonie aan sensaties hierbinnen

maar na elke tunnel komt altijd het licht

 

 

 

Grotesk om te spreken van traumapoëten

Plezierdichters noemen zich nimmer een pro

Ze smachten niet lijdzaam naar veren in reten

Maar scheppen genoegen in passen en meten

Verzinnen, zo nodig, een portemanteau

 

 

 

 

 

 

 

 

De nok van mijn huis moest een onderhoudsbeurt

De lak was verweerd door de regen en wind
Maar hoogte is niet waar ik vrolijkheid vind
Ben één keer zowat van een steiger gepleurd

 

Ik zocht naar een schilder, heb weken gespeurd
De aannemers werden door angsten verblind
Geen klusjesman die aan zo'n hoogte begint
Hun stront door een RAL-tint of zeven verkleurd

 

Mijn vrouw bleef mij dwingen, heeft maanden gezeurd
Ik zei dat ik bang was, zij ging door het lint
´Ben jíj nou een kerel, je lijkt wel een kind!´
Ik klom op de ladder door doodsangst verscheurd

 

Ik kreeg een idee en dat heeft mij gered
Heb alles gewoon in de grondverf gezet

 

'Kijk daar nou die schatjes de bar binnen zweven'
Ik draaide me om, ze had niet overdreven
Een laagje thermiek op de vloer leek het wel

Hij zei: 'ik doe Rechten', zij zei: 'oh vertel!'
Zo raakten hun werelden langzaam verweven
Ze werden magneten, ze bleven maar kleven
Wat keken ze gretig, wat straalden ze fel

Wij voelden de vonken, we volgden het spel
Het stond op de deuren en ramen geschreven:
Dit afspraakje duurt nog de rest van hun leven
En iedereen wist het, behalve dat stel

Zij staarden slechts, stamelden, alles vergetend
Een jongen, een meisje, zo heerlijk onwetend

 

 

 

Een kleermaker (haute couturier) rapporteert:
'Een goed ogend maatpak is altijd een pré
De stijlvolle heer die die stelregel eert
En elke persoonlijke aanval pareert
Laat mannen verbleken in prêt-à-porter'

 

 

 

 

Familiejubileum ….

‘Schrijf jij een vrolijk vers?
Jij zat op het lyceum
en werkte bij de pers.’

Elk heeft wel een excuus
om niet te hoeven schrijven.
Kees ligt aan het infuus,
Manon moet rustig blijven.

Henk ziet maar voor een kwart,
Toos tobt met haar gekuch,
Bert heeft het aan zijn hart,
Ron heeft het in zijn rug.

Zelf ben ik wat reumatisch.
‘Wij zorgen voor de slingers,’
roept iedereen empathisch,
‘jij hebt het in je vingers.’

 

 

 

Wat een ellende toch!
Vaders begrafenis
Dominee predikt
Van dood en verderf

Kinderen prevelen
Hoogrendementsgebed:
Schenk uw genade
En zorg dat ik erf

 

slaap, eet en drink. Ik denk niet veel
en als ik denk, denk ik aan niets.

Gebroken dromen worden heel;
het eiland wekt het kind in mij.
De wind verleidt en streelt. Ik speel!

De wolken dartelen voorbij.
Ik kus de herfst en voel me vrij.

 

 

 

 

 

Ik raak steeds meer aan Oostenrijk gehecht
Ik dans de wals en doe aan wintersporten
Ik drink veel schnaps en eet hier sachertorte
Die lederhosen staan mij ook niet slecht

En na dat ongelukje bij het rodelen
Bleek ik ineens verrassend goed te jodelen

 

 

 

 

De koffiebonen zijn verbazend schaars op het moment
Vervelend als je, net als ik, verslaafd aan koffie bent
Ik zocht en zocht maar nergens bleek een voorraadje te zijn
Bij Jumbo niet, bij Ekoplaza, Spar noch Albert Heijn
Ten slotte heb ik mij er moedeloos bij neergelegd
Zo kwam ik als vanzelf weer bij de slijterij terecht

 

 

 

 

Enorm kon de kritische opzichter zeuren

Zo'n betweter die op je zenuwen werkt

Een fout of gebrek had hij spoedig bemerkt

Altijd stond hij klaar om je werk af te keuren

 

Hij liep op de bouwplaats naar fouten te speuren

En vond de funderingen matig versterkt

Werd niet door zijn vocabulaire beperkt

vervloekte je misstap in geuren en kleuren

 

Vernederend, kwetsend, gemeen, ongehoord

Zijn leiderschapsstijl was behoorlijk ontspoord

Hij kon met zijn woorden je zelfbeeld verscheuren

 

Vandaar dat wij nu zelfs een dode betreuren

De opzichter is met een heikraan vermoord

Hij werd door collega's de grond in geboord

 

 

Jan-Willem is beslist geen punktalent.

Ik vroeg hem: ‘Laat eens horen wat je kunt.’

Hij zei: ‘Ik heb een pa die alles plant,

’t gaat niet om wat je kunt maar wie je kent,

dus vroeg of laat komt er een kantelpunt.'

 

Doe dit aleer je schoenen kopen gaat:

Bepaal je eigen schoenmaat van tevoren

Het personeel hoef jij dan niet te storen

Je weet van elke voet de lengtemaat

 

Een rolmaat of een duimstok werkt niet mee

Een plankje met een schuif, dat meet veel beter

Jouw voet plus anderhalve centimeter

En dat dan weer keer drie gedeeld door twee

 

Wat valt er meer te meten aan jouw leest:

De hoogte van de wreef, de boog, de assen,

De breedte van de zool, een heel gedoe

 

En ben je het gemeet nu meer dan moe

Dan kun je maar het best wat schoenen passen

Die geur van leer... dat is het grootste feest

 

 

Zijn rugzak was een wonder der techniek.

Zijn jas was in het poolgebied van Zweden

getest in barre weersomstandigheden.

Zijn schoenen konden naar de hoogste piek.

 

Zo stapte hij met zijn gezonde blos

die middag door het Amsterdamse Bos.

  

Je kunt hier vele kleuren pistes doen

Ik durf de blauwe, soms ook wel de rode

Maar op de zwarte sterf ik 1000 doden

En zomers zijn ze trouwens allen groen

 

De gele helling is veruit de vieste

Die waar mijn zoontje op de piste pieste