Het vrije vers

Zo, wat een diepte zeg!

Buurvrouw van Bemmelen
Wandelde opgedoft
Naar het café

Zelfs dat passerende
Speleologenteam
Keek met ontzag
Naar haar decolleté

 

 

 

 

 

Mijn broer en ik, we dichten allebei,
met commentaar op onze maatschappij.
Hij wordt bedreigd, ik ben nog steeds oké,
hij schrijft op X en ik op HVV.

 

 

 

Onderstaand gedicht komt uit de bundel De Canon Licht Verdicht.



Vroeger dacht ik bij ‘enclave’
aan versoepeling van wetten
en goedkope sigaretten,
aan een vrijstaat of een haven.

Woorden blijken soms te schuiven
en ze laten zich besmetten.
Men moet op zijn woorden letten.
Wanneer noem je vogels duiven?

Wanneer wordt het wachten dralen?
Wanneer wordt bemoeizucht hulp?
Wanneer roekeloosheid moed?

En wie mag de grens bepalen
tussen veiligheid en schulp
en ook tussen slecht en goed?

 

De oude heks verzuchtte afgemat:
‘Waarom zou ik in vredesnaam nog werken?
Ik stuur ze weg, die twee brutale vlerken.
Dag, Hans. Dag, Grietje. Ik ben jullie zat!’

Maar hoe kon zij voldoende geld vergaren?
Een oudedagvoorziening had ze niet.
Vandaar dat zij eens onderzoeken liet
wat slimme financiële opties waren.

De bank berichtte haar al na een week:
wat dacht u van een opeethypotheek?

 

 

 

Een bijenvolk uit Bloemendaal
Leert evolutie is fataal
Hun burgeroorlog blijkt funest
Een werkster zweert: ´Ik dood de rest
Ik jaag mijn angel hard hun knar in
Waardoor ik van de sterkste dar win´

 

 

Ziedaar nu een tijd voor de knapen
om zich aan een fraai welgeschapen
halfnaakte vertoon
van vrouwelijk schoon
dat ‘t strand overspoelt te vergapen.


Ook grieten en mokkels met smaak
genieten klaarblijkelijk vaak
van bronzene basten
der jeugdige gasten
en slaan die als ‘t kan aan de haak.

 

 

'geregeld wanneer ik naar Grouw fiets
besef ik dat ik me weer blauw fiets‘
zo sprak vrij beslist
een origamist
'het is haast geen doen op die vouwfiets'

 

 

 

  

Als helderziende en als telepaat
Kan ík me amper over iets verbazen
Er volgt altijd gedonder in de glazen
De mensheid is tot weinig meer in staat

Geen lof hiervoor, dan raak ik maar verwend
Ook uw reactie is mij al bekend

 

 

Wel illegaal, niet delinquent,
nieuw Nederlands gedachtegoed:
je wordt gestraft om wie je bent
en niet om wat je doet.

 

Het zijn de kersen in een blauwe kom.

Het is de kom die valt en breekt tot gruis.

Het zijn de scherven in een splinterbom.

Het is de bom die neerdaalt op een huis.

 

Het is de woning met een ledikant.

Het is het bed dat net werd toegedekt.

Het zijn de lakens met een rode rand.

Het is het bloed dat in een groeve lekt.

 

Het zijn de ijzeraders met pyriet.

Het is de steen waar mensen vuur uit slaan.

Het is de vonk die in je ogen schiet

En met die ogen kijk je me nu aan.

 

 

 

Een slimme kat uit Overslag
Zat op een hete zomerdag
Al kwijlend naast zijn voederbak
Omhoog te kijken naar het dak
En likkebaardend sprak hij daar:
Ze vallen lekker vroeg dit jaar

 

 

 

Mijn lieve god, wat is het warm vandaag
En morgen, zegt men, wordt het nog veel heter
Ik houd de jaloezieën maar omlaag
Mijn partner zegt: dat helpt toch voor geen meter

En morgen, zegt men, wordt het nog veel heter
Ik schenk mij water in, met heel veel ijs
Mijn partner zegt: dat helpt toch voor geen meter
Zij zweert bij kruidenthee van steranijs

Ik schenk mij water in, met heel veel ijs
Mijn huisgenoot zeurt dat ik goed moet zweten
Zij zweert bij kruidenthee van steranijs
En dat ik ook voldoende zout moet eten

Mijn huisgenoot zeurt dat ik goed moet zweten
Nu slaan bij mij echt alle stoppen door
En dat ik ook voldoende zout moet eten
Kreunt zij nog, en het bloed loopt langs haar oor

Nu slaan bij mij echt alle stoppen door
Ik houd de jaloezieën maar omlaag
Kreunt zij nog? En het bloed loopt langs haar oor!
Mijn lieve god, wat is het warm vandaag

 

 

 

 

Lekker een dansje doen!

Zomer in Trinidad
Plotseling pijn van mijn
Nek tot mijn gat

Dankzij een kundige
Osteopatengreep
Roep ik bij limbo weer:
Lager die lat!

 

 

 

‘Ik wil geen baan met handen uit de mouwen,
ik houd van modieus en elegant,
een carrière in Luilekkerland,
met show en luxe en veel feestjes bouwen.

Bijvoorbeeld werken als model,’ zegt Nancy.
‘Of bij het ministerie van de fancy.’

 

Ze zag in mij een wingewest;
het waren harde lesjes.
Ik zoek nu blik en flesjes;
hun statiegeld is wat mij rest.
Ze heeft mijn geld genomen
en is niet teruggekomen.
Haar mooie blik heeft mij geflest.

 

 

De Neville, een 'vergeten versvorm'.

 

Tjeemig, wat krap zit dit!
Skibus naar Oostenrijk
Tien uur lang klem
In stoel 211

Wat een geluk, op de
Repatriëringsvlucht
Had ik toch mooi
Een heel bed voor mezelf

 

 

 

hij wist maar amper zijn pensioen te halen
zijn werk bestond uit spanning en gevaar
na vele jaren arbeid was hij klaar
de wetenschapper in de kerncentrale

die ramp van laatst was zeker even balen
toch zitten ze hier samen flink te stralen

 

 

 

 

Zo trots op u meneer de president
Dat u die hele tijd aan tafel hebt gezeten
En ook nog eens uw bord hebt leeg gegeten
U wordt alweer een hele flinke vent

En niet naar een serveerster hebt gegraaid
En dan die grote bolus, zelf gedraaid?