Vertel me niet hoe goed de zaken staan En praat niet over hoe de koersen lopen Of welke auto je zou kunnen kopen En waar je op vakantie denkt te gaan
Dan zal ik zwijgen van mijn nieuwe baan En van het grote huis waarop we hopen Ik doe geen verrereizenalbum open En zal geen episch sportmoment verslaan
Vertel me liever eerlijk wat je voelt En wat het leven in je los kan maken Ik deel graag in je angst en in je moed
Dan zal ik zeggen wat dat met me doet Ik zal me vrijuit door je laten raken Want zo, mijn vriend, is vriendschap echt bedoeld
Vrijdag de dertiende lukte net niet, maar Blue Monday is ook een uitstekende aanleiding om een bundel gedichten uit te brengen over ziekte, tegenslag, doorbijten, en ander blue gedoe. Wat kun je verwachten in Jaaps nieuwe bundel “Een zieke is een oude trui” met als ondertitel “Plezierige en minder plezierige gedichten over zieke zaken”? Zo'n 130 pagina's light verse. Veel sonnetten, twee sonnettenkransen en een sonnettenkruis. Geestige en grimmige verzen. En 's werelds eerste sonnettettekransenkrans. Er zijn er die voor minder een Nobelprijs hebben gekregen. Maar ook kwatrijnen, ballades en noem maar op.
Als voorproefje alvast een sonnettine:
Rust
Dit tijdsbestek is vol van druk en stress
Ik loop me onophoudend te vermannen
En vind welhaast geen tijd om te ontspannen
Alert ben ik, voortdurend bij de les
Maar hulde aan de hordes farmaceuten
Hun middeltjes, die krijgen mij wel stil
In poedervorm, als drankje of als pil
En als het moet, als vloeistof om te spuiten
En binnenkort in zetpilvorm, zodat
Ik hopelijk wat rust krijg in mijn gat
Er staan bijgewerkte versies in van gedichten die eerder op Het Vrije Vers zijn verschenen, maar vooral ook heel veel nieuwe gedichten.
Gisteravond werd in de bibliotheek Almelo de uitslag bekend gemaakt van de 19e Willem Wilmink Dichtwedstrijd. Dit keer was de opdrachtregel bedacht door Ingmar Heytze en de genomineerden wachtten in de gebruikelijke spanning af wat de jury had besloten. Een jury die gerust deskundig genoemd mag worden, want al bestonden de meeste inzendingen uit vrije verzen, bij de genomineerden overheerste het netjes rjmende en gebonden vers. Het is dan ook geen wonder dat daartussen Ko de Laat zat, die van een van de juryleden een 9 kreeg en of dat genoeg was om als eerste te eindigen kunnen jullie zelf opmaken uit zijn persoonljk verslag van deze avond op zijn weblog, dat wij met zijn toestemming overnemen:
"Zoals beloofd zou ik jullie natuurlijk nog laten weten hoe het gisteren gegaan is bij de Willem Wilmink Dichtwedstrijd in de bibliotheek van Almelo. Maar laat ik, voorafgaand aan de onthulling, eerst maar eens het gedicht waar het om ging aan jullie tonen. In het gedicht moest dus de regel ‘Alles is meteen zoveel’ worden verwerkt, een regel bedacht door gastdichter en jurylid Ingmar Heytze. Dit was wat ik met die regel kon:
Onverteerbaar leesvoer
Ik wist niet wat er zat in wat ik at Toen internet nog niet zo’n draagvlak had In heel wat voedsel schuilt het onvoorziene En sinds ik vaak online ben, weet ik dat
Een veelgedeeld essay rond margarine Verhaalde mij van lipo proteïne Alsook dat margarine stof bevat Die eveneens voor plastic blijkt te dienen
De wetenschap is op het web ontketend Het wordt mij link na link gepresenteerd Ach, liep ik nog maar wat aanvaardbaar achter
Want alles is meteen zoveel verdachter Voor wie te grondig is geïnformeerd Ik word vanzelf ooit dodelijk alwetend
Dat was dus het gedicht. Nu was het nog afwachten hoe het bij de jury was gevallen, want dat weet je natuurlijk nooit. En men roept de winnaars dus af van 10 tot 1. Dat brengt een ondraaglijke spanning met zich mee en elke keer dat je er nog niet bij zit is een opluchting. Ik was vorig jaar vijfde en toen ik bij nummer zes nog niet genoemd was, wist ik dat ik mijn prestatie minimaal zou evenaren. Toen ik ook nog niet op vijf stond, wist ik dus dat ik mijn prestatie ging verbeteren. Toen ik ook nog niet op vier stond, wist ik vanzelfsprekend dat het minimaal brons ging worden. Toen ik ook nog niet op drie stond werd het tijd om mezelf aan te praten dat het maar een spelletje was. En het werd uiteindelijk…zilver.
Ik ben mooi tweede geworden. Daar kan ik mee thuiskomen. Eerste was Annet Schaap uit Deventer. Maar tweede in een sterk deelnemersveld voelt zeker als een overwinning. En volgend jaar proberen we het, ijs en weder dienende, gewoon weer. Voor nu tel ik mijn zegeningen en ga ik weer vrolijk aan de arbeid."
Hoe het andere Vrijeversmedewerkers is vergaan weten we nog niet, die slapen hun roes nog uit, maar een wekgemeend "OK KO!" is hier wel op zijn plaats
