Te sterven ergens aan een spoorweglijn
en niet door zoiets slooms als touw of pillen.
Maar wat ik nog het allerliefst zou willen
is om het leven komen in een trein.

Dan droom ik van een eind vol dramatiek:
ontsporen met de Intercity Driek.

(Dit gedicht verschijnt van de week ook in de reeks Drentse sonnettettes op www.huusvandetaol.nl)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

teddy scholten overleden

In memoriam Teddy Scholten

Een niet bepaald aantrekkelijk ideetje
Dat ons vervult met wanhoop en met smart,
Ons somber maakt, onzeker of verward
De een heel veel, de ander slechts een beetje:

Ooit slaakt een mens zijn allerlaatste kreetje
En stroomt het laatste bloed weg uit zijn hart.
De weg voert naar het eind vanaf de start
Want dood gaat iedereen een keer, dat weet je.

Zo sta je opgewekt een lied te zingen
En weet wat jij met zoete stem beweert
Van Frankrijk uit tot velen door te dringen.

Zo ben je drieëntachtig en verweerd,
Zijn lied en prijs nog slechts herinneringen.
Zo word je op een maandag gecremeerd.