Soms denk ik dat mijn eerste lief
-die plompverloren binnen dreef-
haar kroontjespen, die achterbleef
vergat toen ze haar stem verhief.
Die zomer lang, een nest gebouwd
in zand waar meeuwen om ons lachten.
Zij wisten wel van waterkrachten.
Het kerend tij was hen vertrouwd.
Soms denk ik aan die laatste dag
toen woorden dropen van de regen
en liefde stierf bij donderslag.
Hoe schielijk werd de wilde zee
teruggetrokken en verlegen.
Zij ebde weg van lieverlee.
Terug naar Texel
- Gegevens
- Geschreven door Hanny van Alphen
Uit het archief
Carpool (Bachsonnet)
Jan heeft sinds kort een leuke nieuwe baan,
waarin hij elke dag wordt uitgedaagd.
Piet telt de dagen af tot zijn pensioen.
Klaas weet precies wat hij vandaag gaat doen.
Dat wordt al zoveel jaar van hem gevraagd
en zo zal het nog vele jaren gaan.
Piet is chauffeur. Hij vraagt of zij misschien
genegen zijn vandaag maar door te rijden.
Jan is van deze vraag wel wat van slag.
Hier zal zijn reputatie onder lijden,
maar anderzijds, het is een mooie dag.
Klaas denkt meteen aan de vergadertijden
en zegt dat verder gaan van hem wel mag.
Collega’s zullen hen vandaag niet zien.