Mondharmonica’s en het getokkel van gitaren
Peace en vrije liefde, uitgebeeld in handgebaren
Niemand die zich stoorde aan een hippie en een non
vrijend op een bankje naast een zwerver in de zon
Blote voeten, lange haren, dansen op het gras
Slapen met je liefje onder een geleende jas
Love was all. Het leven paste in een canvas tas
Van versvormen is hij de architect:
rondel, kwatrijn, onzijn, spicht, villanelle.
Zijn rijm en metrum zijn altijd perfect.
Ik leerde veel van hem. Zijn intellect
verdeed hij niet aan scriptie of novelle:
van versvormen is hij de architect.
Hij blaast negentig kaarsjes uit: - respect!-
en wenst zich een Gazelle, liefst een snelle.
Zijn rijm en metrum zijn altijd perfect.
Spitsvondig is hij, hoffelijk, correct,
citeert van Paaltjes elke immortelle.
Van versvormen is híj de architect.
Aristocratisch en steeds opgewekt
blijft hij wellevend, heeft niet van dat felle.
Ook rijm en metrum zijn altijd perfect.
Light-versedichters worden nooit afgebekt:
hij helpt ze juist met ritme en met spelle.
Van versvormen is hij de architect,
zijn rijm en metrum zijn altijd perfect.