In memoriam Teddy Scholten
Een niet bepaald aantrekkelijk ideetje
Dat ons vervult met wanhoop en met smart,
Ons somber maakt, onzeker of verward
De een heel veel, de ander slechts een beetje:
Ooit slaakt een mens zijn allerlaatste kreetje
En stroomt het laatste bloed weg uit zijn hart.
De weg voert naar het eind vanaf de start
Want dood gaat iedereen een keer, dat weet je.
Zo sta je opgewekt een lied te zingen
En weet wat jij met zoete stem beweert
Van Frankrijk uit tot velen door te dringen.
Zo ben je drieëntachtig en verweerd,
Zijn lied en prijs nog slechts herinneringen.
Zo word je op een maandag gecremeerd.
Uit het archief
Een feestelijk tintje
Hylke Veenstra uit Assen stuurde ons dit en vertelde dat het afgelopen maandag tijdens een vrijgezellenavond in Amsterdam in een hoofdstedelijk bordeel aan hem en zijn vrienden werd uitgereikt ter verhoging van de feestvreugde. Het verheugt ons dat ook in deze kringen, door de doctorandus menigmaal bezongen, zijn 90e verjaardag niet ongemerkt voorbij is gegaan. 