Je laatste enkeltje kan op den duur
volgens de aangepaste uitvaartnormen
Geen oven meer, geen maden en geen wormen
en ach, die dood is immers toch al zuur…
En na het droef gesnotter en gesnuit
een kopje oploskoffie tot besluit.
Uit het archief
Spaanse griep
Flickr.com
De koude keuken ruikt nog naar pastoor
Jeneverlucht, de walm van zijn sigaar
Terwijl ik naar mijn dode zusje staar
Krab ik de droge schilfers uit een oor
Mijn grote zus pulkt klitten uit d’r haar
De baby huilt, haar luier stinkt weer goor
De broodpap borrelt op het gaskomfoor
En moeder heeft het stopwerk bijna klaar
De Spaanse griep bracht ons een pijnlijk jaar
Toch mis ik vader niet die ik verloor
Hij dronk en sloeg me dikwerf in elkaar
Wel valt het leven zonder broertjes zwaar
Ze zingen beiden in het hemelkoor
Maar binnenkort komt weer de ooievaar
Nu we vastzitten aan lockdown en avondklok, wordt soms verlangend teruggekeken naar de goeie ouwe tijd toen alles beter was. De werkelijkheid was echter anders: hoge kindersterfte, huiselijk geweld, werkloosheid, alcoholisme, bittere armoede en onderdrukking waren voor de oorlog heel normaal.