Dag broeder in de kunst en het geloof
Gereformeerd met knipoog steeds gebleven
Zong jij je psalm, een loflied op het leven
Voor dogma’s en voor zedenprekers doof
Dag dansend dichter, kundig woordensmid
Als arts en mens bekend met veel ellende
Zong jij lichtvoetig over heel die bende
Omdat in lachen soms iets helends zit
Dag broeder en dag vaderlijke vriend
Al kunnen we er niet meer in geloven
Ik wens je rust en, als het kan, Daarboven
Een ereplaats. Die heb je wel verdiend
In memoriam Kees Jiskoot (+ 4 september 2015)
- Gegevens
- Geschreven door Hendrik Jan Bosman
Uit het archief
Nabeschouwing
Shorttrack
De rijders komen langzaam aangegleden
Rumoer verstomt; een diepe stilte valt
Net voor de starter “ready?” roept en knalt
Wordt zachtjes nog een schietgebed gebeden
De hal ontploft; de scherpe ijzers vonken
Eén hand aan ’t ijs, het strakke bochtenwerk
De favoriet vooraan houdt nu heel sterk
Het gaatje dicht – de wedstrijd lijkt beklonken
Intussen: in de commentaarcabine
Staan kaken strak, de vuisten zijn gebald
De pols versnelt, het hok begint te stomen
De finish flitst, op Molotov benzine
Wordt het gejuich de ether in geknald:
Er is weer een reporter klaargekomen