Dag broeder in de kunst en het geloof
Gereformeerd met knipoog steeds gebleven
Zong jij je psalm, een loflied op het leven
Voor dogma’s en voor zedenprekers doof
Dag dansend dichter, kundig woordensmid
Als arts en mens bekend met veel ellende
Zong jij lichtvoetig over heel die bende
Omdat in lachen soms iets helends zit
Dag broeder en dag vaderlijke vriend
Al kunnen we er niet meer in geloven
Ik wens je rust en, als het kan, Daarboven
Een ereplaats. Die heb je wel verdiend
In memoriam Kees Jiskoot (+ 4 september 2015)
- Gegevens
- Geschreven door Hendrik Jan Bosman
Uit het archief
Dijk
De fiets droeg de vrouw op de dijk
De vrouw droeg de last van haar dromen
Zij droomde van roem en van rijk
Daar hoog op de dijk met de bomen
De dijk met de fiets en de vrouw
Zag steeds minder water langs stromen
De vaargeul werd akelig nauw
Slechts platbodems konden er bomen
De vrouw liet de dijk en de fiets
Heeft enkel zichzelf meegenomen
Het leek een verdwijning in ’t niets
Waarover men jaren zou bomen