Soms schrijf ik verzen om te zwijgen
van iets waarvoor geen schrijven baat,
van iets dat wij steeds gratis krijgen,
al doen wij of het niet bestaat.
Het is dat knagen dat wij voelen
wanneer de klok op vijven staat:
een dood café, met lege stoelen,
nog geen beweging op de straat
en lege glazen, buiten één
halfvol met giftig koolzuurwater,
een ziedend hoofd, een slapend been,
en op de loer een ferme kater.
Overgave
- Gegevens
- Geschreven door Herman Claeys
Uit het archief
Moederdag (Gisteren)
Moederdag
Wat mijn vader in dat loeder zag
Met die rood gestifte poederlach
Mijn krop zit vol met Moederdag
Envelop
Zij zeurt nu al weken aan mijn kop
Wanneer kom je nou? Ik schrijf het op
De moederdagkaartenvelop
Dat gaat elk jaar zo 't is een show, niets aan de hand
Tot de eerste neut komt er heus geen trammelant
Moederdag
Zij houdt vol ondanks haar bloeduitslag
Dat zij chips en dat soort voeder mag
Mijn krop zit vol met Moederdag
Mm-mm mm-mm mm mm-mm