Een poes op zoek naar prikkeling
Van zintuigen en zinnen
Ging na een dakenwandeling
Een disco-dancing binnen,
Waar zij op lichte poespasdraf
Zich rechtstreeks naar de toog begaf
En zich daar op een barkruk hees
En gin dronk als een Siamees,
Poeslief sprak zij de barman aan
Als was ze een habitué:
"Mijn beste poesjenel, welaan,
Doe mij maar nog een poescafé."
Dit vond de barman nogal kras
te meer, daar hij, van aard secuur
en volgens wet gedwongen was
te sluiten wegens 't late uur.
"Mevrouw, sprak hij, staat u me toe
Dat om politionele reden
Ik dadelijk de tent toedoe,
Ik vraag u hier vandaan te treden."
Waarop de poes: "Het spijt me zeer:
Zo ik daarin genoegen schep,
Blijf ik hier net zo lang, meneer,
Tot ik een ferme kater heb!"
Uit de nalatenschap van Herman J. Claeys: Poesie
- Gegevens
- Geschreven door Herman J. Claeys
Uit het archief
Dierenrijk
de blauwe loper torst het defilé
van kwijlende hyena’s en reptielen
gehersenspoelde kruiperige zielen
een ongekende stroom van diarree
de zeer vereerde leeuw speelt keurig mee
hij knikt naar hen die in devotie knielen
hun gladde tongen koesteren zijn hielen
hij voelt zich sterk en denkt: “je maintiendrai”
dan krijgt hij zin om vorstelijk te brullen
doch zijn leeuwin kijkt hem vermanend aan
haar blik verraadt een koninklijk besluit
zijn geldingsdrang moet hij beslist verhullen
geboeid zal hij dit schouwspel ondergaan
hij veegt een hermelijn de mantel uit