Ik woon aan de oevers der Zenne,
die heerlijke Brusselse vliet,
elders kan ik niet wennen:
ik vind er mijn gading niet
Eens baadde ik zon op haar boorden
en droomde van Brussels verleên
toen sprak ik deze woorden,
beroerend het nat met mijn teen:
“O, Gij welriekende Zenne,
“Vertel mij van onze stad
“Bijvoorbeeld van Grote Mennen
“Die Brussel vroeger bezat.
“Vertel mij iets van de dagen
“Toen gij getuige waart
“Van oorlogen en tegenslagen,
"Verwoesting te vuur en te zwaard.
“Van de Hollandse bezetting,
“Van België’s moedig verzet,
“Van de Vrijheid aan de ketting
“En hoe die dan toch werd gered."
Toen antwoordde zij verlegen:
“Je m’excuse, heu... ekskuzeert...
“Jadis je parlais ta langue,
“Maar heb die sindsdien verleerd.”
Uit de nalatenschap van Herman J. Claeys: De Zenne
- Gegevens
- Geschreven door Herman J. Claeys
Uit het archief
Oudoom Blob
 Ik zocht laatst op een zondag al mijn fotoalbums op En vond zowaar een foto van mijn liefste oudoom Blob Oom Blob die was getrokken uit de zware Friese klei Zijn uiterlijk dat paste daar verwonderlijk goed bij. Met schoenen maatje ‘roeiboot’ en zijn uitspraak nogal plat Het liefst verblijvend mét zijn varkens in het modderbad Helaas was zijn relatie met de buurt ietwat bekoeld Want, zeiden zij, het modderbad is niet voor Blob bedoeld Een grote kale kop maar met een petje op zijn kruin Marcherend in een houding die werd aangeduid als ‘schuin ‘ Dat had dan uiteraard een wat voorspelbaar resultaat zijn tochten kwamen steevast uit in een publieke straat Zijn broek te kort en op zijn billen dansten zijn bretels Want zo was Blob ook nog een keer, heel onverwacht rebels (Dit gedicht is een bout-rimé op het gedicht 'De Blob' dat je vindt bij 'co-producties') |
|
|