Ik woon aan de oevers der Zenne,
die heerlijke Brusselse vliet,
elders kan ik niet wennen:
ik vind er mijn gading niet
Eens baadde ik zon op haar boorden
en droomde van Brussels verleên
toen sprak ik deze woorden,
beroerend het nat met mijn teen:
“O, Gij welriekende Zenne,
“Vertel mij van onze stad
“Bijvoorbeeld van Grote Mennen
“Die Brussel vroeger bezat.
“Vertel mij iets van de dagen
“Toen gij getuige waart
“Van oorlogen en tegenslagen,
"Verwoesting te vuur en te zwaard.
“Van de Hollandse bezetting,
“Van België’s moedig verzet,
“Van de Vrijheid aan de ketting
“En hoe die dan toch werd gered."
Toen antwoordde zij verlegen:
“Je m’excuse, heu... ekskuzeert...
“Jadis je parlais ta langue,
“Maar heb die sindsdien verleerd.”
Uit de nalatenschap van Herman J. Claeys: De Zenne
- Gegevens
- Geschreven door Herman J. Claeys
Uit het archief
Marleen
Frituur Marleen, hoewel zeer florissant
Moest onlangs dicht: een anonieme brief.
De buurt scheen dit maar moeilijk te verkroppen.
De halve waarheid slechts kwam in de krant.
Marleen was wel een tikkeltje naïef
Maar had het strippen in de vingertoppen
En danste onder 't bakken expressief
Op melodietjes uit haar portatief.
Maar ook (en hierin was zij niet te kloppen)
Nam zij graag weg wat om de heupen spant
Om tussendoor een onverschrokken klant
Een hoogst intieme friet te laten soppen.
Dit was, behalve lichter te verteren
Ook heel wat lekkerder dan kut met peren.
(Uit de nieuwe bundel Eeuwig zingen de frieten)