Wat jammer, oud en nieuw is weer voorbij.
Romeinse kaarsen, rotjes, ratelbanden,
Chinese rollen, afgerukte handen:
ze brachten leven in de brouwerij.

Gelukkig startte het festijn erg vroeg.
Begin september hoorde je hier al
de eerste dreun, zo’n moordend helse knal.
Van zulke bommen krijg je nooit genoeg!

Ach, enkel watjes hielden hun hart vast
bij onze jaarwisselingskanonnade;
zij vreesden vuurwerkleed plus tonnen schade
en urmden over grove overlast.

Maar al die schade is toch doodnormaal?
De nieuwjaarsviering wordt dus niet vergald:
er mag gesloopt verminkt gemold geknald
want dát maakt de beleving zo totaal!


(Uit: Heerhugowardse gedichten)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Nog vele, vele, vele.. (voor Drs. P}



Zo’n trilobiet, mijnheer
Dat is een gidsfossiel
Leefde een half miljard
Jaren voor nu

Deze poëet uit het 
Paleozoïcum
Krabbelt zijn versjes
Nog steeds, sodeju