Najaar in Nederland
Kalende treurberken
Kleuren vergrauwen
En weemoed is troef
Zo sliep een echtpaar als
Euthanasieduo
Moegeleefd in:
Hoe ontroerend en droef
Uit het archief
In memoriam Jeroen Willems
Ooit zag ik hem alleen in het theater,
Hij excelleerde in een solorol.
'Twee stemmen' heette het. De zaal was vol.
Hij voelde zich er als een vis in water.
Al was hij van zichzelf geen echte prater
Acteren deed hij zichtbaar met veel lol.
Hij speelde vele rollen, steeds fanater,
En dat nu eiste plotseling zijn tol.
Net vijftig, was hij aan het repeteren
Voor weer een rol, die avond in Carré
En plots begon zijn hart te protesteren.
'De dood komt als een dief' is een cliché
Dat ook zo'n groot acteur niet kan negeren.
Zijn solo is gespeeld. Zijn stuk passé.