Haast dertig graden! Zon zuigt mij naar buiten
Vurrukkulluk dit zomerwarme weer
Natuur is in majeur aan ’t flierefluiten
En brengt me in een jubelende sfeer!

Mijn mond krult automatisch tot een lach
De rozen, sprongen die nu eensklaps open?
Ik neurie Op een mooie pinksterdag 
Op weg naar ’t park; ik ga een flink eind lopen

De jeugd joelt rond, ik mag er graag naar kijken
Zo mooi, zo glad en rimpelloos hun huid
Al weet ik dat je niet moet vergelijken:
De mijne ziet er wel héél anders uit

Een jonge blom in shorts geeft mij het spleen
Ik zucht: ach, had ik nog maar één zo’n been! 

Roemrucht in de televisiegeschiedenis is een live commentaar van Godfried Bomans. Hij werd in oktober 1963 benaderd voor de Edison-uitreiking van het Grand Gala du Disque. Een van de optredende artiesten was Marlene Dietrich. Bomans vertelde een anekdote die eindigde met het beroemd geworden citaat (van 'een heel oud mannetje' dat naast hem in de bioscoop zat): "Had mijn vrouw maar één zo’n been".

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Fruitsla

Er liep hier zojuist een banaan door de straat
Daar achter twee kersen, precies in de maat
En verder een perzik, een appel, een peer
Ze hinderden joelend het autoverkeer
 
Een rel werd geboren, ze riepen heel luid
"De fruittax moet lager, te duur is het fruit
Het moet veel goedkoper, dat weet ieder mens"
Ze staken vervolgens een pruim in de hens
 
De maat was snel vol, een agent kwam erbij
Die riep toen zijn maats en ze keken niet blij
Met knuppels werd toen snel de rust weer hersteld
De fruitploeg bleef achter, geblutst en ontveld
 
Die avond: het relletje kwam op teevee
De persofficier keek een beetje gedwee
Zij sprak van “Het rood voor de ogen, een roes,
We sloegen die vruchtenclub bijna tot moes”
 
Ga nooit over straat in zo’n fruitpromopak
Want voor je het door hebt lig jij in de prak