Foto © Olivier Middendorp
Ik mag – dat is misschien bekend
Graag vreemde mensen observeren
Wij hebben in de straat een vent
Die zich vertoont in dameskleren
Ik wil die man zijn pumps en hoed
En roze tas niet graag misgunnen
Ik vind het best, ik vind het goed
Ik ben enorm van: dat moet kunnen
Ik neem die dingen niet zo nauw:
“Goedemorgen, dag mevrouw!”
Want ik ben zo tolerant, zo tolerant
De tolerantste van het land
De tolerantste man op aarde
Ik laat de mensen in hun waarde
Ik reik ze stuk voor stuk de hand
Zo tolerant
Wat heeft de zomer lang geduurd
En ik ben niet zo’n binnenblijver
Dus ben ik met de halve buurt
Gaan pootjebaden bij de vijver
Hij dan wel zij, om kort te gaan
Hij/zij zat op een keukenkrukje
Een geel bikinibroekje aan
Met inhoud, maar geen bovenstukje
Niet zeuren Ivo, niet zo flauw!
“Goedemiddag, dag mevrouw!”
Want ik ben zo tolerant, zo tolerant
De tolerantste van het land
Ik wil het allemaal aanvaarden
Ik laat de mensen in hun waarde
Ik voel onmiddellijk een band
Zo tolerant
Hij/zij heeft kralen om de nek
En grote bellen aan de oren
Nee, echt, beslist, het is niet gek
Zo’n man of vrouw met toebehoren
Maar laatst keek ik m’n ogen uit
Ik wil me d’r niet mee bemoeien
Maar toch: hij/zij nam het besluit
Opeens een baard te laten groeien
Afijn, toen had ik het niet meer
“Goeienavond, dag mevreer!”
Oh, wat ben ik tolerant, zo tolerant
De tolerantste van het land
Ik laat de mensen in hun waarde
Maar het houdt op bij stoppelbaarden
Ik doe mijn best van vroeg tot laat tot vroeg
Nog steeds niet tolerant genoeg
Speciaal voor Het vrije vers stuurde Ivo de Wijs een aantal nieuwe verzen op!
In de komende weken zullen die hier op de voorpagina verschijnen...
In de komende weken zullen die hier op de voorpagina verschijnen...
