Nieuwe bundel Jaap Bakker: Een zieke is een oude trui

Gegevens
ziekeoudetrui
 
Vrijdag de dertiende lukte net niet, maar Blue Monday is ook een uitstekende aanleiding om een bundel gedichten uit te brengen over ziekte, tegenslag, doorbijten, en ander blue gedoe. Wat kun je verwachten in Jaaps nieuwe bundel “Een zieke is een oude trui” met als ondertitel “Plezierige en minder plezierige gedichten over zieke zaken”? Zo'n 130 pagina's light verse. Veel sonnetten, twee sonnettenkransen en een sonnettenkruis. Geestige en grimmige verzen. En 's werelds eerste sonnettettekransenkrans. Er zijn er die voor minder een Nobelprijs hebben gekregen. Maar ook kwatrijnen, ballades en noem maar op. 
 
Als voorproefje alvast een sonnettine:
 
Rust
 
Dit tijdsbestek is vol van druk en stress
Ik loop me onophoudend te vermannen
En vind welhaast geen tijd om te ontspannen
Alert ben ik, voortdurend bij de les
 
Maar hulde aan de hordes farmaceuten
Hun middeltjes, die krijgen mij wel stil
In poedervorm, als drankje of als pil
En als het moet, als vloeistof om te spuiten
 
En binnenkort in zetpilvorm, zodat
Ik hopelijk wat rust krijg in mijn gat
 
Er staan bijgewerkte versies in van gedichten die eerder op Het vrije vers zijn verschenen, maar vooral ook heel veel nieuwe gedichten.
Je plaatselijke boekhandel mag natuurlijk ook. 
Een inkijkexemplaar staat HIER
 
 
 

Het vrije vers

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Menu

Forum Recent

Bijdragen

Uit het archief

Veronica van Zuypesteijn

De dames Groen gaan eens per jaar een avond potverteren.
De beurs wordt omgekeerd; het stenen varken wordt geslacht;
Ze kleden zich in degelijke avond-uitgaanskleren
En stappen heel gezellig door de maan beschenen nacht.

Ze komen na een korte poos in buurtcafé ‘de Linde’
- U kent het? Aan het einde van de lange Lindelaan -
Alwaar ze juist nog net een achteraffe tafel vinden
Zodat ze niet de hele avond aan de bar hoeven te staan.

Al bij het eerste wijntje komen blossen op de wangen.
Ze kwebb’len aan één stuk en hebben reuzegrote schik.
Het ene na het andere verhaal wordt opgehangen;
Na glaasje nummer drie wordt ook de spraak een beetje dik.

Wat glaasjes later komt het schaap Veronica ter sprake.
“Die meid kan drinken, zeg, me dunkt, ze is een lege ton”
“Ja nou, u hebt gelijk, dat kleine wijffie kan ‘m raken
Een gootsteen is er niets bij met zo’n grote spoelsifon”.

U snapt het al, op dàt moment.. wie komt daar vrolijk binnen:
Het schaap Veronica en daarna nog een schaap of vier.
Ze knikken naar de dames en dan kan het feest beginnen,
Een uurtje later roept de barman: “Help, we zitten zonder bier!”.

De dag daarna: de dames zien - hun hoofd doet wel wat pijn -
Een visioen van schapenbout, gestoofd in rode wijn.

Licht

Liederlijk

Interessant