nu hij daar met dat smalle smoeltje ligt
vergeet ik haast dat dom en wreed gezicht
die handen ooit zo hard gebald tot vuisten
zijn zonder kracht en week als babyknuisten
een leven vol van drank en veel tabak
om moeder zwijg ik verder, vuile zak
dat straft hem nu met ademnood en pijn
gevoel van wraak zou daarom zinloos zijn
ook hij heeft recht op zorg, die geef ik hem
zo kom ik elke dag en breng de krant
ik neem vanuit mijn werk direct de tram
vandaag een extra gift, 't is hem gegund
omdat hij zestig wordt, een peuk en drank
hier, pa, weet dat je er in stikken kunt
Zestig
- Gegevens
- Geschreven door Jacob van Schaijk
Uit het archief
Ondraaglijk licht
WikiMediaCommons
Dit huis lijdt aan een overdosis licht
en heeft geen ruimte voor verborgen hoeken,
de kleuren met de neiging om te vloeken
verbleekten of verdwenen uit het zicht
Haast alles lijkt tot openheid verplicht
behalve een tot rij gesloten boeken
waar je geleende wijsheid in kunt zoeken
of bij vermeende diepgang een gedicht
Ik krijg het van die lichtheid zo benauwd
dat ik het liefst in navolging van katten
een doos zoek die mij amper kan bevatten
Zo’n doos die zijn geslotenheid ontvouwt
en mij daarna genadiglijk omsluit
als een volmaakt kartonnen therapeut