mijn moeder sprak vol trots van heldendaden
verricht door hem, die stoere oom soldaat
zijn borst vol lintjes deed zijn moed wel raden
kritiek verdroeg ze niet, dan werd ze kwaad
hij was voor mij, het kind, een man van kracht
hij droeg een streepje ergens op een mouw
dat was voor wonden van een felle klauw
een tijgerin had hem die toegebracht
maar heldendaden bleken ploertenstreken
het roofdier werd een vrouw of zelfs een kind
en zoveel meer is vuig, onwaar gebleken
soms stormt de vraag nog kwellend door mijn geest
en jaagt de angst me bijna door het lint
had ik niet ook zo kunnen zijn, zo'n beest
Demasqué
- Gegevens
- Geschreven door Jacob van Schaijk
Uit het archief
Dorsimbra
Moe, zat en beu
Ik ben niet dor of beurs. Ik ben gekooid
En schuil hier simpel binnen in een ei
Ik ben vaak saai en braaf, blijf onvoltooid
De wereld trekt hier moedeloos voorbij
Ik ben een dorpsgek
Een gewist simkaartje
Een uitgeblust brandje
Op een druilerige zaterdag
Ik dorst naar eeuwige vergetelheid
Van simulatie heb ik nooit gehoord
Soms ben ik brak, maar weet nog één, één ding
Ik ben niet dor of beurs. Ik ben gekooid
De oplettende lezer zal bij scherpzinnige analyse zien dat Remko Koplamp niet voor niets tot tot Dichter des Vaderlands is gekozen