Zijn krib stond op een godvergeten plek
zijn ouders waren arm tot in het merg
het land bewerken was nog minder erg
dan altijd net niet doodgaan door gebrek
verlangen werd er in de kiem gesmoord
de toekomst was het hier en nu gelijk
en ook al gaf hij van ambities blijk
van passies volgen had men nooit gehoord
toen kenterde het tij en kwam zijn kans
de leerplicht riep hem weg van veld en stee
en dapper is hij toen op weg gegaan
in Rusland van die tijd, zo zien wij thans,
was integratie nog een vaag idee:
hij blijft voor eeuwig op de drempel staan.
Bij een schilderij van Nikolay Bogdanov-Belsky, 1897
Het boerenkind
- Gegevens
- Geschreven door Jolien van Eke
Uit het archief
Dutje
je volgevreten lijf hangt in een stoel
een luid geronk komt uit je open smoel
je weeë lucht van zweet walmt om je heen
en blauwe kabels lopen op je been
maar goed, je houdt nu even toch je bek
en staakt voor dit moment je dom gekwek
je loze praat verstomt misschien een uur
dan word je wakker, barst weer los vol vuur
ach, allen zijn we ook maar wie we zijn
ik ben voor jou toch ook geen echte heer
en niets krijgt mijn gevoel van liefde klein
dus rust je eenmaal op je laatste stek
dan leg ik zorgzaam bloemen bij je neer
wel gauw graag, anders word ik stapelgek